کسانی که اخبار سینمای ایران را پیگیری می‌کنند، استحضار دارند که طرح ساماندهی اکران فیلم‌ها که از سوی اداره نظارت و ارزشیابی تدوین شده بود با مخالفت برخی از اهالی سینما مواجه شد و در نهایت معاون امور سینمایی دستور تعویق اجرای آن را داد.
شمقدری در نامه‌ای که حکم تعلیق ورود دولت به ماجرای اکران را داشت انتقادهایی از برخی سینماگران مخالف اجرای این طرح کرده و اجرای طرح ساماندهی را به فرارسیدن زمان مناسب موکول کرده‌بود. حالا با گذشت 4 ماه، سجادپور با قاطعیت از دخالت اداره نظارت در جدول‌بندی اکران فیلم‌ها در سال آینده خبر می‌دهد و البته پیش از این نیز خبرهایی مبنی بر به اجرا درآمدن طرح معاونت سینمایی در روزهای پس از برگزاری جشنواره فیلم فجر به میان آمده بود.
اینکه اداره نظارت اصرار به دخالت در حوزه اکران دارد، در نوع خود جالب توجه است. تصمیم‌گیری برای اکران فیلم‌ها طبق قوانینی که در دوران حضور زنده‌یاد سیف‌الله داد در معاونت سینمایی مصوب شد، به اصناف سینمایی واگذار شده و البته نماینده‌ای از دولت نیز در جلسات شورای صنفی حضور می‌یابد.
در اینکه شورای صنفی نمایش به‌خصوص در ماه‌های اخیر عملکرد چندان جالب توجهی نداشته تردیدی وجود ندارد؛ شورایی که مدت‌هاست بدون اینکه حتی رئیسی داشته باشد به‌کار خود ادامه می‌دهد. در شیوه اکران فیلم‌ها انتقادهای بجایی وارد است، مانند اکران همزمان 4 فیلم از یک بازیگر که این اتفاق به فروش تمام آنها لطمه زد ولی اینها باعث نمی‌شود که تصور کنیم اگر شورایی که نمایندگان اصناف سینما در آن حضور دارند، کنار گذاشته شده یا نقش‌اش کمرنگ و تشریفاتی شود و در عوض اداره نظارت به تصمیم‌گیری در خصوص اکران بپردازد، مشکلات حل خواهد شد.
بهتر است معاونت سینمایی فکری به حال انبوه فیلم‌هایی که آماده اکران هستند یا در مرحله فیلمبرداری، تدوین، صداگذاری و... به سر می‌برند باشد؛ فیلم‌هایی که مشخص نیست چگونه قرار است با توجه به ظرفیت محدود اکران رنگ پرده را به خود ببینند. معاونت سینمایی باید فکری به حال این عدم تناسب میان تولید و اکران کند.
از سویی ظرفیت‌های اکران را بالاتر ببرد و ساخت‌و‌ساز پردیس‌ها و سینماهای تازه را جدی‌تر بگیرد و از سوی دیگر در صدور پروانه‌های ساخت با تامل بیشتری تصمیم‌گیری کند وگرنه در شرایط فعلی بعید به نظر می‌رسد ورود دولت به حوزه اکران بتواند مشکلی را حل کند.