کودکان نوپا نمی‌توانند مراقب گفتار خودشان باشند

هنگامی که یک شما صحبت می‌کنید، می‌توانید صدای خودتان را بشنوید. و با این بازخورد می‌توانید تقریبا به فوریت خطای گفتار خود را دریابید.

بزرگسالان و کودکان در سنین بالا این مهارت را دارند. اما با این مهارت به دنیا نمی‌آییم. این مهارت در بین 2 تا 4 سالگی ایجاد می‌شود. و پژوهشی که نتایج آن در جورنال "زیست‌شناسی معاصر" منتشر شده است، موید این نظر است.

پژوهشگران گروهی از بزرگسالان، کودکان چهارساله، و کودکان دوساله را واداشتتند تا به طور مرتب بگویند: bed .اما دانشمندان صدای آنها را طوری فیلتر کردند و از راه هدفون به گوش‌شان رساندند که گویی آنها این کلمه را "bad" تلفظ می‌کنند. بزرگسالان فورا واکنش جبرانی نشان می‌دادند و تلفظ خود را طوری تصحیح می‌کردند تا کلمه درست به گوش‌های‌شان برسد. نتیجه این بود که بزرگسالان این کلمه را به صورت "bid"ادا می‌کردند.

کودکان چهارساله نیز گفتار خودشان را مانند بزرگسالان در واکنش به صدایی که به گوش‌شان می‌رسید، تطبیق می‌دادند.

اما کودکان دوساله حتی هنگامی که در هدفون‌ها ادای کلمه را به صورت "bad" می‌شنیدند، همچنان به تلفظ کلمه به صورت "bed" ادامه می‌دادند.

بنابراین اگر با توجه به این آزمایش کودکان دوساله بازخورد گفتاری خودشان را نادیده می‌گیرند، چگونه یاد می‌گیرند که کلمات را صحیح ادا کنند؟

پاسخ روشنی به این پرسش وجود ندارد. اما این بررسی بیانگر آن است که کودکان نوپا باید منبع جایگزینی از بازخورد شنوایی داشته باشند. پژوهشگران تصور می‌کنند که این یادگیری ممکن است صرفا با اتکا به مراقبت والدین و دخالت آنها در تصحیح گفتار آنها انجام گیرد.

البته شاید هم با توجه سروصداهای نامفهوم و خنده‌داری که گاهی از نوپایان می‌شنویم، تعجبی نداشته باشد که آنها به آنچه می‌شنوند توجهی نداشته باشند!