راب وولارد از خبرگزاری فرانسه مینویسد هنگامی که مایکل مور با ساختن فیلمهای "بولینگ برای کلمباین" و "فارنهایت 911" به انتفاد از سیاستهای بوش از جمله آغاز جنگ عراق پرداخت، بسیاری او را به خاطر ساختن فیلمهایی حاوی بیانیههای سیاسی محکوم کردند.
اما در واکنش به تغییر جو عمومی در مخالفت با جنگ، رایدهندگان جوایز اسکار به دو فیلم مستند توجه نشان دادهاند که تصویری کاملا انتقادی از سیاست آمریکا در عراق نشان میدهند: "عراق قطعه قطعه" و "کشور من، کشور من."
هر دوی این فیلمها در میان پنج نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم مستند قرار دارند.
کارگردان "عراق قطعه قطعه "،جیمز لانگلی، دو سال را در عراق گذراند، و با گرفتن 300 ساعت فیلم سعی کرد اثرات این منازعه را بر زندگی روزمره عراقیها نشان دهد.
این فیلم در سه بخش – سه قسمت 30 دقیقهای که زندگیهای عراقیهای سنی، شیعه و کرد را نشان میدهد- چهرهای مبهوتکننده از کشوری را نشان میدهد که با فجایع جنگ دست و پنجه نرم میکند.
لانگلی اخیرا در مصاحبهای گفت: " اغلب افرادی که ما در فیلم میبینیم، عمدتا در نبرد شرکت ندارند. این فیلم بیشتر از آن که درباره آمریکائیان حاضر در عراق باشد، درباره عراقیها و مسائل بزرگی است که آنها در این کشور با آن دست به گریبانند."
لانگلی که معتقد است آمریکا باید از عراق خارج شود، میگوید: "سیاست آمریکا در عراق باعث تفرقه و تجزیهطلبی در عراق شده است. عراقیها هزاران سال است که خودشان امورشان را اداره کردهاند و در غیاب ما هم میتوانند این کار را انجام دهند."
کارگردان فیلم "کشور من، کشور من"، لورا پوریتاس، بر زندگی یک دکتر سنی عراقی، دکتر ریاض، متمرکز است که در انتخابات ژانویه 2005 این کشور شرکت دارد.
پویتراس که فیلمش را به عنوان "نقدی بر اشغالگری" توصیف میکند، گفت هنگامی تصمیم به ساختن این فیلم گرفت که از سطح مباحثات در آمریکا که عراقیهای گرفتار در میانه جنگ را نادیده میانگاشت، احساس نومیدی فزایندهای کرد.
او میافزاید: "فیلم من دیدگاههای سیاسی هر دو طرف منازعه را به چالش میکشد، زیرا این فیلم به یک معنا ارج نهادن به دمکراسی و در همان زمان نقدی بر اشغالگری است."
به نظر پویتراس برخورد بنیادی بین آمریکا و عراق، آمریکا را از هر جهت در انزوا قرار داده است، آمریکایی که دیپلماتهایش اکنون تقریبا درون سفارتخانهشان در بغداد محبوسند.
پویتراس میگوید: " حقیقت این است که آمریکا سعی میکند عراق را اشغال کند و دموکراسی را به آنجا ببرد، بدون اینکه اندک آگاهی از این کشور و مردمش داشته باشد، و من احساس کردم که نمیتوانم ماجرای عراق را بدون بیان این دیدگاه بازگو کنم."