او امسال با فیلم تحسین شده «ملکه» در رقابت‌های اسکار شرکت خواهد کرد؛ فیلمی که تاکنون بیش از 15 جایزه برایش به همراه داشته است.
از او در حالی به عنوان گزینه جدی دریافت اسکار نام برده می‌شود که رقبایی چون مریل استریپ، ماکیت وینسلت و پنه‌لوپه کروز هم نامزد دریافت این جایزه هستند.
تام اونیل منتقد و سینمایی‌نویس معتقد است هلن میرن عملاً هیچ رقیب جدی‌ای ندارد و از حالا باید او را برنده اسکار بهترین بازیگر زن دانست.
او می‌نویسد: «میرن تمام جوایز را برده است. این‌جور درو کردن جوایز که به‌ندرت پیش می‌آید معمولاً به فتح اسکار منجر می‌شود.»
میرن برای دریافت اسکار با استریپ که 14 بار نامزد اسکار شده رقابت دارد.
او برای بازی در نقش سردبیر جدی و سختگیر یک مجله مد در فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» برنده گلدن کلوب شد، همچنین پنه لوپه کروز در فیلم درخشان «بازگشت» ساخته پدر و آلادوار بازی حیرت‌انگیزی ارائه داده است.
ضمن این‌که نباید تلاش دو بازیگر بریتانیایی یعنی کیت وینست و جودی رنچ را در فیلم‌های «بچه‌های کوچک» و «یادداشت‌هایی بر یک رسوایی» فراموش کرد. اگر میرن61 ساله برنده شود، نخستین اسکار را به خانه می‌برد و به گروه نه‌چندان پرتعدادی می‌پیوندد که در بالای 50 سالگی این جایزه ارزشمند را دریافت کرده‌اند.
آن هم در جایی مثل هالیوود که معمولاً بازیگران زن بالای 35 سال به عنوان کسانی که تاریخ مصرفشان تمام شده نادیده گرفته می‌شوند. اونیل می‌گوید در 15 سال اخیر، فقط یک بازیگر زن بالای 50 سال یعنی جودی دنچ برای «شکسپیر عاشق» موفق شده برنده اسکار شود.»
میرن سابقه‌ای طولانی در صحنه نمایش و تلویزیون بریتانیا دارد و در نقش‌های مختلف ظاهر شده، از جمله بازی در نمایش «آنتونی و کلئوپاترا» شکسپیر و یک رئیس پلیس خودرأی در مجموعه تلویزیونی «مضنون اصلی».
میرن از 10 سال پیش همسر تیلور هکفورد فیلمساز آمریکایی است و دو بار هم نامزد اسکار شده و در عین حال در هالیوود چندان فعالیت نداشته است. اما موفقیت «ملکه» که علاقه آمریکایی‌ها به خاندان سلطنتی بریتانیا به آن دامن زده، همین‌طور جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن برای فیلم تلویزیونی «الیزابت اول»، موقعیت او را تغییر داده است.
هلن میرن ماه پیش در گفت‌وگویی با رویترز گفت: «برنده شوی یا بازنده، حباب می‌ترکد و دوباره مجبوری برگردی سر موضوع اصلی که همان کار کردن است. راستش را بخواهی، بهترین اوقات را زمانی دارم که در یک اتاق سرد نشسته‌ام و یک فنجان چای دستم است.»
