در میان خشونت‌های خیابانی، خشونت‌های حین رانندگی از جایگاه خاصی برخوردارند. جامعه‌شناسان و روانشناسان بر این نظرند که رفتارهایی که ما حین رانندگی از خود بروز می‌دهیم به نحوه تلقی و برداشت ما از نقش خود و دیگران در جامعه بستگی دارد. بی‌تردید احترام به دیگران همه جا از جمله در رانندگی خود را نشان می‌دهد، از جمله رعایت حق تقدم، پرهیز از رانندگی‌های عصبی و حفظ خونسردی و متانت در هنگام نشستن پشت فرمان. از جمله خشونت‌های خیابانی که می‌توان شبانه روز در خیابان‌ها دید، رفتارهای نه‌چندان خوشایند برخی رانندگان مرد نسبت به رانندگان زن است.
با آنکه به لحاظ قانونی هیچ منعی در رانندگی بانوان وجود ندارد و همچنین تجربه نشان داده که بانوان هم از توانایی ذهنی و روانی یکسانی با مردان در یادگیری رانندگی برخوردارند و قادر به کسب مهارت‌های بالایی در آن هستند، باز معلوم نیست که چرا برخی آقایان به محض دیدن یک زن در پشت فرمان، می‌خواهند تمام عوامل و مشکلات ترافیکی را که با آن مواجهند به گردن وی بیندازند و خود را به این وسیله تبرئه کنند؟!
این عده مرتب از رانندگی خانم‌ها ایراد می‌گیرند و آن را زیر سؤال می‌برند و گاه متوسل به رفتارهای اهانت‌بار، تحقیرآمیز و گاه مشاجرات لفظی با آنها می‌شوند! حال آنکه اگر در اینگونه موارد دقت کنیم و بخواهیم قانونی و به لحاظ مهارت در رانندگی مقایسه کنیم، در موقعیت‌های مشابه امکان خطا یا درستی از همه - چه مردان و چه زنان - می‌رود.
باز این در حالی است که رفتارهایی را که این دسته از مردان از رانندگی بانوان زیر سؤال می‌برند، خود مرتبا تکرار می‌کنند! با این همه مسئولان راهنمایی و رانندگی بارها گفته‌اند که چون بانوان در رانندگی احتیاط بیشتری را مراعات می‌کنند، میزان تخلف آنها کمتر است. بی‌تردید احتیاط شرط عقل است و نام بی‌احتیاطی را نمی‌توان شجاعت و جرات گذاشت! بنابراین در عوض ایراد گرفتن از رانندگی دیگران، رفتارهای رانندگی خود را اصلاح کرده و شأن شهروندی را در خیابان حفظ کنیم.