به گزارش لایو ساینس دانشمندان می‌گویند افراد اغلب با خودشان حرف می‌زنند و اغلب این کار را دست کم هر چند روز یک بار انجام می‌دهند، و بسیاری هر ساعت با خودشان حرف می‌زنند.
گرچه این نجوا کردن با خود ممکن است غیرعقلانی به نظر رسد، اما پژوهش‌های قبلی نشان داده‌اند که حرف زدن با خود ممکن است به کودکان در هدایت رفتارشان کمک کند و کودکان اغلب با این کار خودشان را در انجام قدم به قدم وظایفی مانند بستن بند کفش‌شان راهنمایی می‌کنند، گویی که با این کار به خودشان یادآوری می‌کنند که بر کاری که در دست دارند، متمرکز باشند.
روانشناسان برای اینکه دریابند آیا حرف زدن با خود به بزرگسالان نیز کمک می‌کند یا نه، تجربیاتی را با داوطلبانی انجام دادند که باید مواردی خاصی را جستجو می‌کردند. این پژوهش تا حدی از تجربه حرف زدن با خود پژوهشگر انجام دهنده آن الهام گرفته بود.
گری لویان، روانشناس شناختی در دانشگاه ویسکانسین- مدیسن، سرپرست این پژوهش گفت: "من اغلب هنگامی در جستجوی چیزی در یخچال یا در قفسه‌های سوپرمارکت هستند، با خودم نجوا می‌کنم."
در یک تجربه به داوطلبان 20 تصویر از اشیای گوناگون نشان داده شد و از آنان خواسته شد که به دنبال چیز خاصی مانند موز بگردند. در نیمی از این تجربیات، از مشارکت‌کنندگان خواسته می‌شد تا به طور مکرر با صدای بلند به خودشان بگویند که به دنبال چه چیزی بگردند؛ از گروه دیگر خواسته شد تا حین انجام این کار ساکت بمانند.
پژوهشگران دریافتند که سخن گفتن با خود به افراد کمک کرد تا اشیا را به اندازه 50 تا 100 میلی ثانیه (هزارم ثانیه) زودتر پیدا کنند. (میانگین زمان صرف شده بوسیله این افراد در یافتن یک مورد 1.2 تا 2 ثانیه بود).
لوپیان می‌گوید: "نتیجه کلی که می‌توان گرفت این است که زبان تنها یک نظام ارتباطی نیست، بلکه به نظر من می‌تواند ادراک و تفکر را هم تقویت کند."
در یک تجربه دیگر، داوطلبان یک وظیفه خرید کردن مجازی را انجام دادند که در آن عکس‌های اجناسی را که به طور رایج در قفسه‌های سوپرمارکت یافت می‌شوند، دیدند و بعد از آنها خواسته شد تا همه موارد یک جنس خاص مثلا یک دسر را با حداکثر سرعت ممکن در قفسه‌ها پیدا کنند.
نتایج در این مورد پیچیده‌تر بود- تکرار کردن نام جنس با خود فقط در داوطلبانی که به دنبال اشیای آشنا می‌گشتند، باعث سرعت بیشتر یافته شدن آنها می‌شد. برای مثال گفتن کلمه "کوکا" با خود به پیدا کردن کوکا کمک می‌کرد، اما گفتن "اسپید استیک" (نوعی دئودورانت) با خود برعکس باعث کندی در یافتن ان می‌شد. ("اسپید استیک" یک چیز رایج "همگانی" نبود.)
لوپیان می‌گوید: "حرف زدن با خود همیشه مفید نیست - اگر شما واقعا ندانید که به دنبال چه شیئی می‌گردید، بردن نام آن برای خودتان فایده‌ای نخواهد داشت یا اصلا باعث کند شدن‌تان خواهد شد."
"اما از طرف دیگر شما در موردی مانند موز که می‌دانید موز زرد رنگ است و شکل خاصی دارد، با گفتن موز به خودتان، فعالیت ادراک بینایی مغزتان را تقویت می‌کنید و زودتر آن را پیدا می‌کنید."
لوپیان می‌گوید در پژوهش‌های آینده ممکن است از اسکن مغز همزمان با انجام این تجربیات بوسیله افراد می‌توان استفاده کرد تا مشخص شود که کدام مدارهای مغزی در این فعالیت مغزی دخیل هستند.