به گزارش هلث دی نیوز این پژوهشگران می‌گویند یک دلیل احتمالی برای اینکه پول نمی‌تواند برای افراد خوشبختی بیاورد، این است که افراد به درآمد بالاترشان عادت می‌کنند، اما هیچ وقت از تحسین شدن بوسیله دیگران خسته نمی‌شوند.
نتایج این بررسی به صورت آنلاین در جورنال "علوم روانشناختی" منتشر شده است.
کامرون آندرسون، دانشمندان روانشناس در دانشگده مدیریت هاس در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، سرپرست این پژوهش در این باره می‌گوید: "ما به این علت به این ایده علاقمند شدیم که شواهد فراوانی حاکی از آن است که قرار داشتن در رده بالاتر اجتماعی- اقتصادی- درآمد بیشتر یا ثروت یا سطح بالاتر تحصیلات- احساس ذهنی بهزیستی (welfare) (شادکامی happiness) را اصلا بالا نمی‌برد. در حالیکه همزمان بر اساس بسیاری از نظریه‌ها مقام بالاتر فرد باید شادکامی را بیشتر کند."
این پژوهشگران می‌نویسند احترامی که همردیفان افراد مانند دوستان، همسایه‌ها یا هم‌تیمی‌های‌شان نثار آنان می‌کنند، اثر بسیار بیشتری در شادکامی آنان دارند.
آندرسون می‌گوید: "داشتن رتبه بالای (منزلت اجتماعی) در محل زندگی باعث می‌شود که فرد احترام بیشتری دریافت کند، تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد، و با بافت اجتماعی گروهی که با آنان زندگی می‌کند، تلفیق بیشتری پیدا کند."
این پژوهشگران برای به آزمون گذاشتن این نظر به رشته‌ای از بررسی‌ها پرداختند. اول از 80 دانشجوی کالج از 12 گروه در خوابگاه نظرخواهی کردند. میزان احترامی که دانشجویان از همردیفان‌شان دریافت می‌کرند، (و منزلت اجتماع‌سنجی "sociometric status" آنها نامیده می‌شد)، بر اساس رتبه‌دهی همردیفان، گزارش‌های شخصی افراد و شمار مقام‌های رهبری که این دانشجویان می‌پذیرفتند، محاسبه شد.
این پژوهشگران همچنین میزان درآمد خانوار دانشجویان را نیز به حساب آوردند و از آنان درباره رفاه اجتماعی‌شان سوال کردند. نتایج بیانگر آن بود که تحسینی که دانشجویان از همردیفان‌شان دریافت می‌کنند، پیش‌بینی‌کننده بهزیستی اجتماعی شان است. اما ثروت یا درآمدشان تاثیری بر بهزیستی شان نداشت.
هنگامی که این پژوهشگران گروهی دیگری از دانشجویان را مورد بررسی قرار دادند، باز به نتایج مشابهی رسیدند.
پژوهشگران در این بررسی دانشجویان دانشکده بازرگانی را پیگیری کردند. این پیگیری‌ها نشان داد بهزیستی اجتماعی دانشجویان فوق‌لیسانس بازرگانی به تغییرات در تحسینی که همردیفان‌شان چه قبل از فارغ التحصیلی و چه پس از فارغ التحصیلی نثار آنان می‌کنند، بستگی دارد. یافته‌های این بررسی نشان داد که احترام برانگیزی بیشتر از میزان درآمد، بر بهزیستی این افراد پس از فارغ‌التحصیلی اثر می‌گذارد.
آندرسون می‌گوید: "من از سیال بودن این تاثیرات در این بررسی غافلگیر شدم- هنگامی که افراد ،حتی در یک دوره 9 ماهه، در نردبان منزلت اجتماعی در محل زندگیشان بالا و پایین می‌‌رفتند، میزان شادکامی‌شان نیز بالا و پایین می‌رفت."
او نتیجه‌گیری می‌کند: "یکی از دلایلی که پول نمی‌تواند شادکامی یا خوشبختی ایجاد کند این است که افراد به سرعت با میزان بالاتر درآمد یا ثروت خود را تطبیق میدهد. برای مثال برندگان بلیط‌های بخت‌‌آزمایی در ابتدا احساس شادکامی زیادی می‌کنند، اما به سرعت به میزان شادکامی اولیه‌شان باز می‌گردند. این احتمال وجود دارد که تاثیر خصوصیاتی مانند مورد احترام بودن، تاثیرگذار بودن و تلفیق شدن اجتماعی هیچگاه از بین نرود."
