نتیجه این اقدام غیر کارشناسی را امروز مشاهده می‌کنیم. اینکه هر سینماگری که در طیف دوستان سازمان سینمایی قرار می‌گرفت باید حمایت می‌شد، حتی اگر فیلمی چالش‌برانگیز ساخته بود و درعوض فیلمسازان طیف دیگر با وجود تولید آثاری ارزشمند باید به حاشیه رانده می‌شدند، به چیزی ختم شد که تنها یکی از نتایجش آشفتگی حاکم بر اکران است. سینمای ایران این روزها در شرایطی نامطلوب به‌سر می‌برد. تیم مدیریت سینما تمام تلاشش را می‌کند تا آب رفته را به جوی بازگرداند ولی در عمل تقریبا همه را ناراضی کرده است. از پروانه‌های ساختی که صادر نمی‌شود تا پروانه‌های نمایشی که دیگر اعتبار چندانی ندارند حکایت از سیاست انقباضی شمقدری و همراهانش دارد.
ماه عسل دوستان به‌سر رسیده و ظاهرا چاره‌ای جز سختگیری باقی نمانده است. منتها حتی اتخاذ سیاست‌های انقباضی و محدودکننده هم باید برمداری از قانونگرایی و عقلانیت صورت گیرد تا تبعات منفی کمتری داشته باشد. یکی از مهم‌ترین مشکلات امروز سینما، حکمفرمایی اغتشاش بر اکران است؛ اینکه در دقیقه 90 فیلمی جای خودش را به اثری دیگر می‌دهد و این بلاتکلیفی، هم به صاحبان فیلم‌ها لطمه می‌زند و هم به سینماداران. به‌عنوان نمونه فیلم «تلفن همراه رئیس‌جمهور» چند روز مانده به موعد اکرانش جای خود را به «آخرین سرقت» داد؛ اتفاقی که هم کارگردان فیلم اول را به اعتراض واداشت و هم سازنده فیلم دوم را نسبت به اکران ناگهانی اثرش معترض کرد.
کارگردان آخرین سرقت ضمن گلایه از شرایط اکران نخستین فیلمش گفت: تقریبا یک شبه به ما اعلام کردند که به جای فیلم تلفن همراه رئیس‌جمهور شما فیلم خود را اکران کنید و ما هیچ فرصتی در اختیار نداشتیم.
پدرام علیزاده، کارگردان آخرین سرقت در ارتباط با زمان اکران این فیلم به مهر گفت: پروانه نمایش این فیلم نسبت به زمان تولید دیر صادر شد؛ به نوعی برای گرفتن این مجوز مشکلاتی در اداره نظارت و ارزشیابی ارشاد داشت که در نهایت تیر ماه سال90 پروانه نمایش صادر شد.
وی افزود: پس از گرفتن مجوز، قرارداد اکران بیشتر فیلم‌ها از قبل در سالن‌های سینمایی بسته‌شده و ما عملا هیچ زمان مناسبی برای نمایش عمومی آخرین سرقت در سال گذشته پیدا نکردیم. امسال نیز تقریبا یک شبه به ما اعلام کردند که به جای فیلم تلفن همراه رئیس‌جمهور شما فیلم خود را اکران کنید و ما هیچ فرصتی در اختیار نداشتیم.
علیزاده ادامه داد: به هر حال، همه شرایط سینمای ایران را می‌دانند که تبلیغات و شرایط اکران فیلم‌ها عمدتا در آن غیرعادلانه است. ما در حال حاضر در تهران 12سینما در اختیار داریم که 4سالن آن به‌صورت تک‌سانس نمایش فیلم را برعهده دارند.
این کارگردان عنوان کرد: قرار بود آخرین سرقت در جشنواره بیست‌ونهم فیلم فجر روی پرده برود که آماده نشد، به همین دلیل وقتی در جشنواره سال گذشته آن را ارائه کردیم به ما اجازه ندادند که در این رویداد حضور پیدا کنیم.وی درباره فعالیت‌های قبلی خود افزود: من پیش از ساخت نخستین فیلم بلند سینمایی خود، به‌عنوان دستیار با کارگردانانی چون خسرو معصومی، جهانگیر جهانگیری و در تئاتر با حسن پارسایی، محمد حیدری، حسین مسافرآستانه و... همکاری داشته‌ام.
علیزاده ادامه داد: آخرین سرقت یک فیلم کمدی قصه‌گو است که با دیگر آثار کمدی متفاوت است. قصه کار بسیار پرتعلیق و یک فیلم جاده‌ای حادثه‌ای به شمار می‌رود. فیلمنامه اولیه فیلم متعلق به رضا درمیشیان و جلال‌الدین دری است که من برای ساخت، آن را دوباره بازنویسی کرده‌ام.وی در ارتباط با موضوع فیلم گفت: آخرین سرقت قصه 2دزد است که هر کدام 2نوع سرقت متفاوت می‌کنند و بر اثر اتفاقی با هم همراه می‌شوند. من خودم هیچ وقت فکر نمی‌کردم برای ساخت نخستین کار بلند سینمایی ام سراغ یک کار کمدی بروم. بیشتر می‌خواستم برای نخستین کارم سراغ ساخت یک فیلم اجتماعی بروم اما متاسفانه با فیلمنامه‌ای که در اختیار داشتم نتوانستم جذب سرمایه کنم و به همین دلیل سراغ ژانر کمدی رفتم.علیزاده درباره حضور بازیگران در این فیلم عنوان کرد: من تلاش کردم برای این فیلم سراغ بازیگرانی بروم که تاکنون کمتر در ژانر کمدی حضور داشته‌اند. البته دیگر بازیگران هم که قبلا در چنین نقش‌هایی حضور داشته اند کلیشه نشده بودند. در حال حاضر با وجود اینکه تبلیغات فیلم هنوز آغاز نشده است اما به فروش خوبی دست پیدا کرده‌ایم.