به گزارش آسوشیتدپرس این پژوهشگران در این بررسی نشان دادند که سلول‌های بنیادی اهدا شده بوسیله افراد غریبه می‌توانند به همان اندازه سلول‌های بنیادی خود بیماران به بازیابی بافت قلبی کمک کنند.
نتایج این بررسی در کنفرانس انجمن قلب آمریکا در کالیفرنیا مورد بحث قرار گرفت و در جورنال انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.
در این بررسی از نوع خاصی از سلول‌های بنیادی گرفته شده از مغز استخوان اهداکنندگان استفاده شد که پژوهشگران اعتقاد داشتند بوسیله بدن گیرندگان رد نمی‌شود.
به گفته دکتر جوشوآ هیر از دانشگاه میامی ، سرپرست این پژوهش، این سلول‌های بر خلاف سلول‌های دیگر، فاقد خصوصیاتی کلیدی بر سطح‌شان بودند که باعث شناسایی آنها بوسیله دستگاه ایمنی به عنوان بافت خارجی و حمله به آنها می‌شود.
بیماران در این بررسی دچار حملات قلبی در سال‌های قبل، حتی تا 30 سال پیش، شده بودند. همه این بیماران به علت بافت جوشگاهی ناشی از این حمله قلبی که قلب‌شان را تضعیف کرده بود، دچار نارسایی قلبی بودند، بنابراین قلب‌های بزرگ و شلی داشتند که توانایی تلمبه کردن موثر خون را نداشت.
پژوهشگران افرادی را برای اهدای مغز استخوان، که با سوزن از استخوان لگن برداشته می‌شود، جلب کردند. این سلول‌ها برداشته شده از مغز استخوان برای حدود یک ماه در آزمایشگاهی در آزمایشگاهی در بالتیمور در دانشگاه جانز هاپیکینز تقویت شدند. سپس این سلول‌ها را به میامی بازگرداندند تا برای درمان این بیماران بدون جراحی به کار برود.
این سلول‌ها از طریق لوله‌ای که شریان رانی وارد قلب می‌شود، نزدیک بافت جوشگاهی آزاد می‌شوند. در این بررسی به 15 بیمار سلول‌های مغز استخوان خودشان داده شد، و 15 بیمار دیگر سلول‌های افراد غریبه را دریافت کردند.
پس از حدود یک سال بافت جوشگاهی در قلب‌های حدود یک سوم بیماران کاهش پیدا کرده بود. هر دو گروه بیماران از لحاظ میزان فاصله‌ای که می‌توانستند راه بروند و کیفیت زندگی بهبودی پیدا کردند. گرچه تفاوت عمده‌ای از لحاظ یک معیار توانایی تلمبه کردن خون بوسیله قلب در این دو گروه بیماران مشاهده نشد، اما پزشکان امیدوارند که بهبودی این بیماران ادامه پیدا کند، و اصلاحات در شیوه درمانی به نتایج بهتری منجر شود.
جاذبه بزرگ این شیوه درمانی امکان استفاده از سلول‌های بنیادی اهداشده بوسیله دیگران برای بیماران، بدون نیاز به تطابق بافتی یا خونی با آنهاست.