از نظر این مدیر سینمایی، رسانه نباید کاری به کار روند صدور مجوز فیلم‌های سینمایی و حاشیه‌ها و تبعات آنها داشته باشد. رسانهها نباید به این موضوع بپردازند که فیلم‌ها با طی چه فرایندی پروانه ساخت و بعد پروانه نمایش می‌گیرند.
بهتر است بگوییم رسانهها کلا نباید کاری به کار مدیران محترم سینمایی داشته باشند. چون این رسانهها حتی اگر نقل قول مستقیم مدیران را هم منتشر کنند بعدا متهم به سیاه‌نمایی و بزرگنمایی مشکلات و ضعف‌ها می‌شوند؛ اتفاقی که در مورد خبر کمبود نگاتیو و پوزیتیو رخ داد که مدیرعامل محترم فارابی به‌عنوان منبع خبر نسبت به نحوه انتشار هشداری که او داده بود، معترض شد. در شرایطی که بخشی از فعالان رسانه‌ای در حوزه سینما، تبدیل به روابط عمومی‌های غیررسمی و گاهی رسمی سازمان‌ها، نهادها و جشنواره‌های دولتی شده‌اند و عضویت در ستاد خبری و درآمدن بولتن و کاتالوگ شغل اول برخی از فعالان رسانه‌ای شده و متاسفانه مرز میان روابط عمومی‌بودن و رسالت رسانه‌ای مخدوش‌شده، مدیران سینمایی انتظار دارند همین سطح از انتقادها و اطلاع‌رسانی نیز صورت نگیرد.
احتمالا اگر خبری و تحلیلی قرار است منتشر شود، باید در ستایش اقدامات درخشان مدیریت فعلی باشد که سینمای ایران را به وضعیتی رسانده که الان شاهدش هستیم. انتقاد هم اگر می‌شود مطابق آن کلیشه معروف باید سازنده باشد و انتقاد هم وقتی سازنده است که به جایی برنخورد و در آن اقدامی زیر سؤال نرود.
نکته اینجاست که مدیران سینمایی نشان داده‌اند کاری به انتقادهای رسانهها ندارند و راه خودشان را می‌روند. پس بیان این جمله که در شأن رسانهها پیگیری مجوزها نیست مفهومی ندارد. شاید هم مدیران گرچه اعتنایی به نقد رسانهها ندارند، ولی از انتشار مطالب انتقادی دل‌چرکین می‌شوند و ظاهرا ناراحتند که چرا زحمات‌شان قدر دانسته نمی‌شود!
آنچه در این سال‌ها بر سینمای ایران رفته و سوء مدیریت‌هایی که صورت گرفته، چنان اظهرمن‌الشمس است که هر ناظر منصف و بی‌طرفی رای به شکست راهی می‌دهد که قرار بود سیری تازه برای سینما رقم بزند و اعتلا و پیشرفت را به ارمغان بیاورد. هنوز شعارهای سه‌سال پیش مدیران سینمایی در گوش‌ها طنین‌انداز است و متاسفانه فاصله آرمان با واقعیت روزبه‌روز بیشتر و بیشتر می‌شود. در مورد شأن رسانهها هم بهتر است دوستان خیلی نگران نباشند و آن را به اهلش واگذار کنند. مدیران اگر دلشان می‌سوزد فکر شأن سینمای ایران باشند که از مرحله تولید تا اکران و ورود به شبکه نمایش خانگی و ... دچار هزار و یک مشکل ریز و درشت است که با خط قرمز ایجاد کردن در محدوده فعالیت مدیران نه مشکلی حل و نه دردی درمان می‌شود.