«شکم» آنچه که ما می‌خوریم را درست مانند زبان و با همان مکانیزم سیگنال دهی، می‌چشد. زمانی که غذا به این قسمت وارد می‌شود، هورمونی ترشح می‌شود که سیری و سطوح قند خون را کنترل می‌کند.
به گزارش ایسنا، گیرنده‌ها یا حسگرهای داخل معده به مصرف غذای اضافی واکنش نشان می‌دهند و بنابراین، ناکارآمدی آنها می‌تواند نقش مهمی را در بروز چاقی، دیابت و شرایط متابولیکی مربوطه ایفا کند.
دکتر «سارا جانسن» و دکتر «اینگ دپورتر» محققان دانشگاه لوون در این رابطه چنین می‌گویند: هدف قرار دادن گیرنده‌های چشایی خارج دهانی که ترشح هورمون مسؤول مصرف غذا را کنترل می‌کنند و به اصطلاح، «فریب دادن» بدن در داشتن احساس سیری، می‌تواند راه جدیدی را در تقلید از این اثر برای شیوه‌های غیر جراحی در کنترل چاقی، پیش روی محققان بگذارد.
این محققان اظهار کرده‌اند که تحقیقاتی دیگر برای هدف قرار دادن گیرنده‌های چشایی موثر در بروز چاقی و در نتیجه جلوگیری از بروز چاقی و درمان چاقی و دیابت مورد نیاز است.