دروازه‌بان کوئینز پارک رنجرز که در تساوی بدون گل هفته گذشته مقابل منچسترسیتی بهترین بازیکن زمین شناخته شد، از سوی اسکولاری، سرمربی جدید برزیل به این تیم دعوت شده و امشب برای بازی دوستانه مقابل انگلیس به ورزشگاه ومبلی می‌رود.
پس از اینکه او سال گذشته از سوی مانو منزس، سرمربی وقت تیم ملی برزیل کنار گذاشته شد، حالا فرصت دارد به آرزوی همیشگی‌اش، یعنی بازی برای برزیل در جام جهانی خانگی که 18ماه بعد خواهد بود، برسد. او خودش را مدیون رنجرز می‌داند که پس از دوران سختش در اینتر به او چالش جدیدی پیشنهاد کرد. سزار می‌گوید: «در روزهایی که من در ایتالیا دوران واقعا سختی داشتم، آنها به من شانس جدیدی دادند. بابت فرصتی که به من دادند و درهای جدیدی که روی من باز شد، از آنها سپاسگزارم».
چالش جدید در لندن
اینتر پس از اینکه ژولیو سزار با پیشنهاد کاهش دستمزد موافقت نکرد، او را از تیم کنار گذاشت. نقش پررنگ او در قهرمانی سه‌جانبه اینتر در سال 2010 که با هدایت مورینیو به‌دست آمد و نخستین قهرمانی اروپایی باشگاه پس از سال 1965بود، خیلی زود به فراموشی سپرده شد. این برخورد برای او آزاردهنده بود و دیگر زمان رفتن فرارسیده بود. رسانه‌های برزیلی پیش‌بینی می‌کردند سزار هم مثل ستاره‌های دیگر فوتبال این کشور، در آستانه جام جهانی به لیگ داخلی برگردد، ولی سزار برنامه‌های دیگری داشت.
او می‌گوید: «من هفت سال فوق‌العاده در اینتر داشتم و به همه جام‌های ممکن رسیدم. پس از اینکه کنار گذاشته شدم، روحیه‌ام خیلی پایین بود، ولی احساس می‌کردم که زمان بازی من در اروپا هنوز به پایان نرسیده، هرچند از باشگاه‌های برزیلی هم پیشنهاد داشتم. وقتی آقای فرناندز (مالک رنجرز) با من تماس گرفت، بلافاصله فکر کردم که فرصت خوبی برای بازی در لیگ برتر است، پس با او در لندن ملاقات کردم. او پروژه باشگاه را برای من تشریح کرد و گفت که برنامه‌اش معرفی باشگاه در خارج از مرزهاست. حرف‌های او برایم جذاب بود. او وعده‌های عجیب و غریبی مثل قهرمانی لیگ قهرمانان نداد و این مرا متقاعد کرد که اتفاق مهمی خواهد افتاد».
موقعیت رنجرز هم در این انتقال مؤثر بود و لندن شهری نبود که برای همسر و فرزندان او تفاوت زیادی با میلان داشته باشد. او برخلاف بسیاری از بازیکنان که زندگی در کاخ‌های حومه شهر را ترجیح می‌دهند، تصمیم گرفت که در داخل شهر زندگی کند. «من این را به همسر و فرزندانم بدهکار بودم. لندن شهری جالب است. ما در نزدیکی موزه‌ها و مغازه‌ها زندگی می‌کنیم. نگران نیستم که آنها سوار مترو یا اتوبوس شوند. وقتی با هواداران برزیلی یا ایتالیایی روبه‌رو می‌شوم هم خوشحال‌تر می‌شوم.»
شروع فاجعه بار
تنها چیزی که مطابق برنامه پیش نرفت، موقعیت بد کوئینز پارک رنجرز در جدول رده‌بندی است که برای فرار از سقوط می‌جنگد. سزار مشهورترین بازیکن میان 22 خرید فرناندز در 18ماه اخیر است که مثل مالک باشگاه تصور می‌کرد تیم در لیگ برتر عملکرد موفقی خواهد داشت. پس از شروع فاجعه بار فصل که منجر به سقوط به قعر جدول شد، رنجرز در هفته‌های اخیر به ثبات رسیده ولی هنوز شش امتیاز تا منطقه نجات فاصله دارد.
ژولیو سزار می‌گوید: «در این شرایط رفتن به تمرینات خیلی دشوار بود. هیچ‌کس انتظار نداشت که ما اینقدر بد نتیجه بگیریم. البته بازیکنی مثل زامورا مصدوم بود. ما بازیکنان تازه وارد زیادی داشتیم که هماهنگ نبودند. فکر می‌کنم حتی هواداران سایر تیم‌ها هم آرزو می‌کردند که ما نخستین بردمان را تجربه کنیم».
تلاش برای بقا، خاطرات متفاوتی را برای این دروازه‌بان 33ساله زنده می‌کند. در دوران هفت‌ساله حضور او در فلامنگو، یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های برزیل، او و هم تیمی‌هایش در اکثر فصول خطر سقوط را احساس می‌کردند. سزار می‌گوید: «به شما اطمینان می‌دهم، هیچ بازیکنی این فشار را دوست ندارد ولی با افتخار می‌گویم که این تجربه به من آموخت باید همیشه تمرکزم را حفظ کنم. رنجرز سال 2013 را با نتایج خوبی شروع کرده و باید به مبارزه‌مان ادامه بدهیم. پیروزی در زمین چلسی یا متوقف‌کردن تاتنهام کار کوچکی نبود».
رابطه خوب با ردنپ
پس هری ردنپ تنها شعبده‌باز لوفتوس رود (ورزشگاه اختصاصی رنجرز) با توان خارق العاده نیست؟ سزار با خنده می‌گوید: «من هم شنیده‌ام که سرمربی به نجات تیم‌ها از سقوط شهرت دارد و من هم در زندگی‌ام هرگز سقوط را تجربه نکرده‌ام، پس امیدوارم ادغام نیروهای ما نتیجه بدهد».
ژولیو سزار تأکید می‌کند که روابط خوبی با ردنپ دارد و با این حرف شایعه اختلافش با سرمربی که پس از حضور رابرت گرین در ترکیب اصلی به‌وجود آمده بود را رد می‌کند. او در توضیح این ماجرا می‌گوید: «شایعه شده بود که من بابت نیمکت‌نشینی ناراحتم، ولی واقعیت نداشت. من مقابل ساندرلند مصدوم شدم و وقتی دوباره آماده شدم، سرمربی ترجیح داد گرین را در ترکیب اصلی حفظ کند. حتی تیم، نخستین بردش را با حضور گرین به‌دست‌آورد. سرمربی شرایط را برای من توضیح داد و من گفتم که به تصمیم او احترام می‌گذارم. کارکردن با من آسان است: «من به تصمیم مربی احترام می‌گذارم و باید در زمین ثابت کنم که شایسته بازگشت به ترکیب اصلی هستم. بعد او مرا برای بازی مقابل لیورپول به ترکیب اصلی برگرداند. متأسفانه آن بازی را سه بر صفر باختیم، ولی فکر می‌کنم او از نمایش من راضی بود».
اشتباه در جام جهانی
سزار از آخرین حضورش در تیم ملی برزیل خاطرات بدی دارد. در پیروزی دو بر یک مقابل بوسنی، او گل آسانی خورد. به‌نظر می‌رسید این آخرین فرصت برای دروازه‌بانی باشد که به‌عنوان یکی از بهترین دروازه‌بانان جهان قدم به جام جهانی 2010 گذاشت، ولی با خاطره‌ای تلخ از تورنمنت کنار رفت. او سانتر اسنایدر، هم تیمی سابقش در اینتر را نتوانست مهار کند و این گل تساوی به هلند اجازه داد تا برزیل را در یک چهارم نهایی خذف کند.
او می‌گوید: «فوتبال همین است. من بازی‌های خوب زیادی برای برزیل داشتم، ولی مردم اشتباه من در جام جهانی را همیشه به‌خاطر خواهند داشت. نمی‌توانم آنها را سرزنش کنم. جام جهانی اوج فوتبال است. خیلی دوست دارم فرصت دیگری داشته باشم تا بتوانم خاطره مردم از من در تیم ملی را تغییر دهم. همچنین دوست دارم عضوی از تیم ملی برزیل باشم که در جام جهانی خانگی شرکت می‌کند. به علاوه من این جام را کم دارم». او در همان زمان به طاقچه‌ای اشاره می‌کند که جام‌های مهمی که برده به همراه بریده‌جراید قاب شده در آنجا قرار دارد.
برزیل از اگوست 2010، 13دروازه‌بان مختلف را آزمایش کرده و دیه‌گو آلوز، دروازه‌بان والنسیا آخرین دروازه بانی بود که در دوره مربیگری منزس در ترکیب اصلی قرار داشت. با وجود این ممکن است اسکولاری برای بازی امشب با انگلیس برنامه دیگری داشته باشد. سزار می‌گوید: «آماده و باانگیزه‌ام. بازی دوباره در ومبلی رویایی خواهد بود. تنها تجربه من در ورزشگاه قدیمی است که در 16سالگی با تیم جوانان برزیل تجربه کردم».
البته او می‌داند که عملیات نجات رنجرز را هم باید در اولویت‌هایش قرار دهد. آنها در پنج بازی اخیر بدون شکست بوده‌اند و با اضافه‌شدن لوییک رمی و کریستوفر سامبا در روزهای اخیر، امیدواری بیشتر شده است؛ «برایم خیلی مهم است که به بقای رنجرز کمک کنم. می‌خواهم جزئی از پروژه موفق تونی فرناندز باشم و خیلی خوب می‌شود جواب حمایت هواداران‌مان را بدهیم. هرگز تصور نمی‌کردم با چنین فضای پرشوری روبه‌رو شوم. فلامنگو میلیون‌ها هوادار دارد، با وجود این ما در ورزشگاه خالی بازی می‌کردیم، ولی لوفتوس رود همیشه پر از تماشاگر است.»