مجله‌ی داستان امسال هم مجموعه‌ی صوتی داستان همراه را با صدا و داستان‌های سیزده نویسنده‌ی ایرانی تهیه کرده و به عنوان هدیه‌ای برای دوستداران ادبیات داستانی در کنار این ویژه‌نامه قرار داده است. در این مجموعه‌ی صوتی داستان‌هایی از هوشنگ مرادی کرمانی، محمد صالح‌علا، جعفر مدرس‌صادقی، فرخنده آقایی، شیوا ارسطویی، فروغ کشاورز، سپینود ناجیان، فرشته احمدی، علیرضا محمودی ایرانمهر، پیمان اسماعیلی، حامد حبیبی، آرش صادق‌بیگی و سینا دادخواه را با صدای خودشان می‌شنوید.
داستان همشهری به بهانه‌ی عید نوروز و همراهی دیرینه‌ی آن با تعطیلات نوروزی، محوریت مطالب این شماره را هم مثل سال‌های گذشته به سوژه‌هایی که حال‌وهوای عید و سفر را زنده می‌کند اختصاص داده است. این شماره با آثاری از نویسندگان و مترجمان مطرح ایران و جهان منتشر شده است: قاسم صنعوی، کامبیز درم‌بخش، احمد بیگدلی، رضا فیاضی، جعفر مدرس‌صادقی، اصغر عبداللهی، داوود غفارزادگان، مجتبی ویسی، احمد کسایی‌پور، علی عبداللهی، منصور ضابطیان، علیرضا محمودی، علیرضا محمودی ایرانمهر، حبیبه جعفریان، محمدرضا دوست‌محمدی، سلمان باهنر، نیما ملک‌محمدی، آلفونس آله، کامیلو خوسه‌سلا، هاینریش بُل، دوریس لسینگ، کورت ونه‌گات، جین کر، امبرتو اکو، توبیاس وُلف، دیوید سدریس، جاناتان فرنزن و کلر وی واتکینز
آغازگر بخش درباره زندگی این شماره روایتی از جعفر مدرس‌صادقی است؛ از تجربهی عیددیدنی‌هایی که گویی بیشتر به قصد کسب خبر هستند تا دیدوبازدید و دردسرهایش با عنوان سرزده نرویم. عکس‌های آلبالویی دومین روایت نوروزیِ داستان است؛ روایت اغراق‌شده و طنزآمیز علیرضا محمودی از ترکیب خاطرات عیدهای نوجوانی خودش و چندنفر دیگر در دهه‌های پنجاه تا شصت در زادگاهش همدان. در زندگی‌نگاره‌ی بعدی، تلویزیون که آمد، رضا فیاضی، بازیگر سریال‌های تلویزیونی، دریچه‌ای باز کرده به روزهای نه چندان دور اما فراموش‌شده‌ای که تلویزیون برای خیلی‌ها جعبه‌ی جادو بود و اولین تجربهی ماجراساز آشنایی خودش با آن را نقل کرده است. آخرین روایت ایرانیِ داستان، حرفه‌ی من به حبیبه جعفریان تعلق دارد. او در این روایت بازهم با نگاهی روانکاوانه از تجربهی شخصی‌اش در رویارویی با وجهه‌ی کلیشه‌ای و آزاردهنده اما ناگزیر حرفه‌ی روزنامه‌نگاری نوشته است.
روایت‌های خارجی این شماره‌ی داستان، با بخش اولِ خودزندگی‌نگاره‌ی دوریس لسینگ شروع می‌شود و خاطرات و تصاویر شناور و نیمه‌تاریک نیمه‌روشن او از سال‌های اولیه‌ی کودکی‌اش در ایران که قسمت دوم آن در شماره‌ی اردیبهشت93 منتشر خواهد شد. مطلب بعدی بخش درباره زندگی برشی از سفرنامه‌ی معروف کامیلو خوسه‌سلا از سفر به قلب کشورش، آلکاریّا بعد از اتمام جنگ داخلی اسپانیا است. شیوه‌ی روایی متفاوت خوسه‌سلا در این سفرنامه آن را منحصر به‌فرد و در میان دیگرسفرنامه‌های اسپانیایی متمایز کرده است. چطور گواهینامهی المثنی بگیریم؟ شرح امبرتو اکو است از ماوقع گم‌شدن گواهینامهی رانندگی‌اش در سفر به هلند و بروبیاها و کاغذبازی‌های اداری برای گرفتن المثنی آن در ایتالیا. در آخرین روایت این بخش هم روایت طنز دیوید سدریس را از تلاش برای یادگیری زبان کشورهایی که به آنها سفر می‌کند و سروکله‌زدن با برنامه‌های آموزش زبان با عنوان آلمانی در سفر می‌خوانید.
بخش داستان این شماره سه داستان بلند برای خوانندگان جدی ادبیات داستانی دارد. داستان این‌جاست آن که اتللو بود نوشته‌ی اصغر عبداللهی، آخرین چیزی که لازم داریم نوشته‌ی کلر وِی واتکینز با ترجمه‌ی نیما ملک‌محمدی و قطره‌های کوچک آب نوشته‌ی کورت ونه‌گات. دیگر داستان‌های این شماره به ترتیب داستان‌های ایرانیِ داستان هوا نوشته‌ی داوود غفارزادگان، جلال‌الدین افضل اصفهانی نوشته‌ی سلمان باهنر و شناور نوشته‌ی محمدرضا زمانی و داستان‌های ترجمه‌ی کاری صورت می‌گیرد؛ یک قصه پرحادثه نوشته‌ی هاینریش بل با ترجمه‌ی علی عبداللهی و راهنمای استان پاریس نوشته‌ی آلفونس آله با ترجمه‌ی قاسم صنعوی است. نتیجه‌ی پنجمین فراخوان عکاسی برای داستان پایان‌دهنده‌ی بخش داستان این شماره است.
روایت‌های مستند به تمامی حال‌وهوای نوروز و تعطیلات و سفر را به صفحاتش آورده است و با دو روایت شغلی از یک مدیر سایتِ رزرو هتل با عنوان سفر فروش و یک راهنمای تور با عنوان بَلد شروع می‌شود. این عید سعید باستانی هم مجموعه‌ی روایت‌های تلخ و شیرین و عکس تعدادی از رهگذران خیابان انقلاب است که به دعوت زهرا الوندی برای انتخاب یک کارت‌پستال به قصد هدیه در فروشگاه یساولی، قصه‌ی این انتخاب و ارتباطشان با گیرنده را روایت کرده‌اند. در مطلب بعدی که عنوان ناخوانده بر آن نشسته است، ساسان مویدی حال‌وهوای نوروز 67 که جنگ رنگ‌وبوی آن را برای تهران و ساکنانش عوض کرد به تصویر کشیده است. ساسان مویدی که در سال‌های جنگ عکاسِ موسسه‌ی سروش بوده است در این مطلب روایت تصویری و نوشتاری خودش را از نوروز مردم تهران در موشکباران روزهای پایانی سال 66 و نوروز 67 روایت کرده است. یک تجربهی این شماره هم به چند روایت از ماجراهای سفر اختصاص دارد.
در اولین مطلب بخش درباره داستان، متن سخنرانی جاناتان فرنزن در مراسم پایانی جایزه‌ی ملی کتاب آمریکا در سال 2010 را می‌خوانیم. فرنزن در این سخنرانی به شیوه‌ی خودش به چهار سوال همیشگی خبرنگارها از نویسنده‌ها پاسخ داده است که ترجمه‌ی متن آن را می‌توانید در بعدی، لطفا بخوانید. دومین مطلب این بخش، داستان چه اشکالی دارد؟ متن مصاحبه‌ی توبیاس وُلف با فصل‌نامه‌ی پاریس‌ریویو درباره‌ی مرز داستان و زندگی‌نگاره از زاویه‌ی نگرش او است. اما یک میلیون ایده متن گفت‌وگوی بالری میلس، نویسنده و مترجم آمریکاییِ اسپانیایی‌الاصل درباره‌ی نوشتن، ترجمه و ویرایش با کامیلو خوسه‌سلا، نویسنده‌ی اسپانیایی است که در همین شماره برشی از سفرنامه‌اش را هم می‌خوانیم. این گفت‌وگوی مفصل که پاسخ‌های صریح و بی‌پیرایه‌ی خوسه‌سلا آن را خواندنی‌تر کرده، بخشی از نسخه‌ی کاملی است که سال 1996 در فصل‌نامه‌ی پاریس‌ریویو منتشر شده و خواننده را با دنیای ذهنی و زبانی این نویسنده‌ی کم‌تر شناخته شده در ایران، آشنا می‌کند. مطلب بعدی، میز کار نویسنده است با عنوان لولای داستانی. در این مقاله علیرضا محمودی ایرانمهر راهکارهایی برای پیوندزدن موقعیت‌های متفاوت داستانی به یکدیگر، همراه نمونه‌بُرش‌هایی از رمان‌ها و داستان‌های مشهور جهان ارایه داده است که برای علاقمندان به داستان‌نویسی مفید خواهد بود. پایان‌بخش این فصل از داستان همشهری، با خویشتن نشستن است؛ توصیه‌های صمیمانه‌ی احمد بیگدلی، نمایش‌نامه‌نویس و داستان‌نویس باتجربه به نویسنده‌های جوان.
اما پایان خوش آخرین شماره‌ی داستان همشهری در سال 92 با طالع‌بینی نویسندگی در سال 93 به قلم آرش صادق‌بیگی شروع می‌شود و پیشگویی‌های او درباره‌ی طالع و اقبال نویسندگان متولد ماه‌های مختلف که می‌خواهند آن داستان کذایی را در سال 93 بنویسند. هشتمین قسمت از مجموعه‌ی خودزندگی‌نگاره‌های جین کِر و سی‌ویکمین سِری از کاریکاتورهای کامبیز درم‌بخش با عنوان داستان‌های دیدنی دیگر مطالب این بخش هستند.
مجله‌ی داستان همشهری مثل سال‌های گذشته، دو شماره‌ی اسفند92 و فروردین93 را در یک ویژه‌نامه منتشر کرده است. ویژه‌نامه‌ی نوروزی داستان همشهری در 374 صفحه و با ضمیمه‌ی سی‌دی صوتی داستان همراه2 به قیمت 6000 تومان روانه‌ی پیشخوان کتاب‌فروشی‌ها و دکه‌های مطبوعاتی شده است.