براساس گزارش فاكس‌نيوز، گفته مي شود اين جزيره كه به جزيره مارها نيز شهرت دارد، زيستگاه يكي از مرگبارترين مارهاي جهان است. برخي معتقدند در هر متر مربع از اين جزيره يك افعي سرنيزه‌اي طلايي وجود دارد، به گفته مركز اسميتسونيان در اين جزيره چهارهزار افعي طلايي وجود دارد و عده‌اي ديگر مي‌گويند در هر متر مربع از اين جزيره پنج افعي طلايي وجود دارد.
11 هزار سال پيش به لطف افزايش سطح آب درياها، اين مارها از زيستگاه اصلي خود دورافتاده و به دور از اجداد خود در اين جزيره تكامل يافته‌اند. در اين شرايط كه نه شكارچي وجود دارد و نه شكاري، جمعيت اين جانداران افزايش چشمگيري يافته‌است و پرندگان مهاجر به منبع غذايي آنها تبديل شده‌اند.
سم افعي‌هاي اين جزيره پنج برابر قوي‌تر از افعي‌هايي است كه در زيستگاه اصلي در بدنه قاره آمريكا زندگي مي‌كنند، تا به‌اين شكل بتوانند مانع از پرواز دوباره پرندگاني شوند كه گزيده و شكار كرده‌اند.
اين سم به‌اندازه‌اي قوي است كه مي‌تواند اندام‌هاي بدن انسان را درخود ذوب كند و كمتر از يك‌ساعت جان انسان را بگيرد. شانس مرگ ناشي از گزيدگي اين افعي‌ها هفت درصد اعلام شده‌است. امروز در اين جزيره انساني زندگي نمي‌كند، تنها افرادي كه به اين جزيره قدم مي‌گذارند، ماموران نيروي دريايي هستند كه به صورت سالانه فانوس‌دريايي خودكاري را در اين جزيره تعمير مي‌كنند.
شايعات مي‌گويند آخرين فانوس‌بان اين جزيره به همراه همسر و سه فرزندش در دهه بيست در اين جزيره توسط مارها كشته شده‌اند. براساس اين داستان، اين خانواده از خانه خود گريخته‌اند تا با قايق از جزيره فرار كنند، اما توسط مارهايي كه روي شاخه‌هاي درختان چمبره زده بودند مورد هجوم قرار مي‌گيرند.
امروزه تنها با دريافت مجوز از دولت برزيل و به شرط همراهي پزشك مي‌توان به اين جزيره قدم گذاشت. برزيل همچنين زيستگاه عنكبوت سرگردان برزيلي است. اين حشره نيز سمي‌ترين عنكبوتي است كه تاكنون در جهان شناسايي شده است.