در ابتدا ممکن است مجبور باشید خودتان را ببخشایید. آیا در یک حمله خشم کودکی را زده‌اید؟ چیزی را دزده‌اید؟ به كسي بی مهري کرده‌اید؟ فهرست خطاهای بالقوه انسانی بسیار دراز است.
در مرحله بعد اگر کسانی هستند که این خطاها را نسبت به شما مرتکب شده است، لازم است بیاموزید که چطور آنان را ببخشایید یا دست کم از بند خشم و رنجش ناشی از آن رها شوید. بخشایش دیگران ساده تر است؛ این افراد درون مغز شما ننشسته‌اند و مداوما شما را تحقیر نمی‌کنند.
بخشایش ممکن است به سادگی به دست نیاید، ممکن است در لحظه‌ای احساس بخشایش کنید و در لحظه‌ای دیگر دوباره احساس عذاب‌آور رنجش به سراغ‌تان بیاید.
به هر حال هنگامی که احساس رنجش شخصی کمتری کنید، از خشم‌تان کاسته شده باشد، کمتر فردی را که آزارتان داده است، مقصر بدانید، و موقعیت‌هایی را که به رنجش و خشم‌تان منجر شده است، را بیشتر درک کنید، می‌توانید به احساس بخشایش برسید.
هنگامی که لازم است خودتان را ببخشایید
بخشایش خودتان برای سلامت‌تان هم اهمیت بسیاری دارد. احساس آزردگی و خشم مزمن باعث اختلال در زندگی‌تان می‌شود.
بررسی‌های بی‌شمار نیز نشان داده‌اند که استرس و خشم طولانی‌مدت ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن بیماری‌هایی مانند سرطان، بیماری قلبی، و اختلالات گوناگون خودایمنی شود.
هنگامی که احساس رنجش و آزردگی زندگی‌تان را مختل کند، زمان آن فرا رسیده است که تلاش کنید خودتان را ببخشایید. بسیاری از افراد یک صدای منتقد درونی دارند که در هر اقدامی که می‌کنند آنان را آزار می‌دهد. در روند بخشایش باید بیاموزید از متنفر بودن نسبت به خودتان دست بردارید و خشم‌تان را فروبنشانید.
بخشایش دیگران چه سودی برای شما دارد؟
کنار گذاشتن احساس رنجش و آزردگی مداوم نسبت دیگران می‌تواند راه را برای مهربانی و آرامش و اشتیاق باز کند.
رسیدن به احساس بخشایش:
- به روابط سالم‌تر با دیگران می‌انجامد.
- بهزیستی روانی و روحی بیشتری برای‌تان به بار می‌آورد
- احساس خشم، استرس و اضطراب را کمتر می‌کند.
- فشار خون‌تان کاهش می‌یابد.
- علائم افسردگی‌تان فروکش می‌کند.
- خطر دچار شدن به اعتیاد را کاهش می‌دهد.
بر عکس نرسیدن به احساس بخشایش باعث می‌شود که تلخی و آزردگی‌تان را به هر رابطه و تجربه جدیدی در آینده وارد کنید و به طور مکرر تاوان شکست در روابط بعدی‌تان را هم بپردازید.
ممکن است زندگی‌تان چنان به هم بریزد که دیگر چیزی برای لذت بردن در آن باقی نماند. ممکن است افسرده و مضطرب شوید، معنا و مقصود زندگی‌تان را از دست بدهید و امکان برقراری روابطی ارزشمند و توانایی‌بخش با دیگران را پیدا نکنید.
WebMD