به گزارش لایوساینس به گفته دیوید روزمارین، متخصص بالینی و مدرس در بخش روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون سرپرست این تحقیق؛ افرادی که خودشان را دارای ایمان قوی توصیف می‌کردند، پاسخ در مجموع بهتری به درمان نشان دادند.
او گفت: "بر اساس یافته‌های ما که بیمارانی که میزان بالاتری از اعتقاد به خدا داشتند نتایج درمانی بهتری نشان را تجربه کردند- بهزیستی روانی بیشتر، افسردگی کمتر و اضطراب کمتر."
این پژوهشگران 159 بیمار در یک برنامه سلامت رفتاری در بیمارستان مک‌لین در بلمونت ماساچوست را زیر نظر قرار دادند. این بیماران برای بیماری‌های روانپزشکی گوناگون، از جمله افسردگی و اضطراب تحت درمان بودند و میانگین زمان شرکت‌شان در این برنامه دو هفته بود.
البته نتایج این تحقیق لزوما نمی‌تواند رابطه سبیی را به اثبات برساند؛ پژوهشگران مطمئن نیستند که آیا باورهای معنوی این افراد باعث بهبود نتایج درمانی‌شان شده است، یا عامل دیگری این نقش را ایفا کرده است، یا شاید اینکه افراد معتقد از ابتدا نسبت به دیگران اندکی سالمتر بوده‌اند.
ارزیابی معنویت
ار افراد مورد بررسی خواسته شده بود که میزان اعتقادشان به خدا و انتظارات‌شان درباره تاثیربخشی درمان را در یک مقیاس پنج‌نمره‌ای بیان کنند. پژوهشگران در آغاز و پایان این برنامه بهزیستی روانی این افراد را که بر اساس میزان افسردگی، اضطراب و خود-زنی (self-harm) تعریف می‌شود، را اندازه‌گیری کردند.
به گفته این پژوهشگران بیمارانی که در مقیاس اندازه‌گیری اعتقادشان را بیشتر از میزان "اندک" توصیف کرده بودند، با احتمال دو برابر بیشتر به درمان پاسخ دادند.
بیماران با اعتقاد بالا علاوه بر تجربه نتایج بهتردرمانی همچنین با احتمال بیشتری انتظار از مدتی که در این برنامه می‌گذراندند، انتظار منافع درمانی داشتند.
روزمارین می‌گوید: "اعتقاد به خدا می‌تواند اعتقاد به سودبخشی درمان را تسهیل کند. افرادی که اعتقاد روحانی بالاتری داشتند، اعتقاد بیشتری نیز به درمان نشان می‌دادند. آنها باور داشتند که این درمان تاثیربخش است و درباره آن خوش‌بین بودند. آنها اعتقاد داشتند که این برنامه درمانی به آنها کمک خواهد کرد."
تاثیر معنویت
کرییستینا پوچالسکی، بنیانگذار و مدیر عامل انستیتوی معنویت و سلامت جرج واشنگتن در واشنگتن دی سی که در این تحقیق شرکت نداشت، اما خودش در این زمینه تحقیق کرده است، می‌گوید هنگامی بیماران احساس می‌کنند که قدرتی فراسوی زندگی‌های‌شان وجود دارد- چه از طریق اعتقادات مذهبی یا از طریق ارتباطات با دوستان، خانواده یا حتی طبیعت- این وضعیت نتایج درمانی را بهبود می‌بخشد.
او می‌گوید: "معنویت می‌تواند طیف گسترده‌ای داشته باشد. معنویت ممکن است به صورت اعتقاد به خدا یا اعتقاد به یک قدرت برتر، توانایی اتصال با چیزی فراسوی خود - چیزهایی مانند امید یا امیدوار بودن، یا داشتن حسی از همبستگی باشد- اینها همگی اشکالی از معنویت هستند."
کاربردهای بالینی
روزمارین می‌گوید گرچه این بررسی جدید به طور خاص به پیوندهای میان باورهای معنوی خاص، انواع بیماری روانپزشکی و نتایج درمانی گزارش‌شده برای یک بیماری معین نپرداخته است، اما ین یافته‌ها بیانگر آن است که ایمان نقش مهمی در روند درمانی ایفا می‌کند.
البته او می‌افزاید تحقیقات بسیار بیشتری در این زمینه لازم است.
او می‌گوید اگر پزشکان به درک روشن‌تری از تاثیر معنویت بر درمان برسند، می‌تواند شیوه‌های درمانی بهتری ابداع کنند که نیازهای بیماران‌شان را برآورده کند.
