اين بافت می‌تواند برای بیش از دوماه در آزمایشگاه زنده بماند و امکان پژوهش در زمان واقعی (real-time) را بر روی ضربه‌ها، بیماری‌ها و بهبودی مغز فراهم كند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه این دانشمندان توانسته‌اند سلول‌های عصبی موش را به صورت بافت رشد دهند و چگونگی پاسخ آن را به آسیب‌ها- ناشی از انداختن وزنه بر روی آن، را مشاهده کنند.
این بافت از دو ماده زیستی تشکیل شده است، یکی یک چارچوب اسفنجی ساخته شده از پروتئین ابریشم و یک ژل نرم‌تر بر اساس کلاژن.
پژوهشگران سلول‌های عصبی را از مغز موش‌ها گرفتند و آنها درون این چارچوب قرار دادند و با افزودن ژل رشد آنها را تحریک کردند.
پژوهش‌های پیشین در ساختن کشت بافت‌های عصبی ساخته شدها ز کلاژن یا هیدروژل به تنهایی موفق بوده‌آند، اما این بافت جدید از این لحاظ متفاوت است که مدت طولانی‌تری زنده می‌ماند و خواص مکانیکی آن شبیه بافت واقعی مغز است.
دیوید کاپلان، رئیس بخش مهندسی زیستی- پزشکی در دانشکده مهندسی تافتز و سرپرست این پژوهش گفت: «شما می‌توانید پاسخ این بافت را به آسیب‌های ناشی از ضربه مغزی را در زمان واقعی پیگیری کنید. از این مهمترمی‌توان چگونگی ترمیم بافتی و رخدادهایی را که در مدتی طولانی‌تر رخ میدهد، پیگیری کرد.»
این بافت که البته هنوز فاصله زیادی با یک کپی کامل از بافت مغزی دارد، هنگامی که وزنه‌ای از ارتفاع‌های گوناگون بر روی آن انداخته می‌شود، به همان شیوه مغز دچار آسیب ناشی از ضربه یا تروما ، به افتادن وزنه پاسخ میدهد.
سلول‌های عصبی در این بافت آزمایشگاهی تغییرات در فعالیت الکتریکی و شیمیایی از خود نشان دادند که شبیه به تغییراتی بود که قبلا در مطالعات حیوانی بر روی آسیب مغزی ناشی از ضربه مشاهده شده بود.
برای مثال به گفته این پژوهشگران «میزان‌های بالای ماده شیمیایی گلوتامات، ناقل عضبی که به دنبال آسیب مغزی از سلول‌های آزاد می‌شود،» در این بافت مشاهده شد.
آنان همچنین «بیش‌فعالی الکتریکی گذرا در این بافت مشاهده کردند که مشابه با پاسخ‌های پس از ضربه مغزی در بدن است.»
یکی از مزیت‌های مهم این بافت جدید توانایی زنده ماندن آن تا ۹ هفته - بسیار بیشتر از اشکال قبلی بافت‌های مغزی ساخته شده در آزمایشگاه است که امکان بررسی سایر بیماری‌های مهم مغزی را هم فراهم می‌‌کند.