به گزارش لایوساینس زمانی که شرکت کنندگان در این مطالعه احساس کنجکاوی داشتند، در به یاد آوردن اطلاعات و حتی موضوعات غیرمرتبط بهتر عمل میکردند و اسکنهای مغزی فعالیت بیشتر را در نواحی مرتبط با حافظه و پاداش نشان میداد.
نتایج این تحقیق که ژورنال Neuron منتشر شده است،به شیوههایی برای تقویت یادگیری و حافظه در دو گروه افراد سالم و افراد واجد اختلالات عصبی اشاره کرده است.
ماتیاس گرابر پژوهشگر حافظه از دانشگاه کالیفرنیا میگوید کنجکاوی ممکن است به مغز اجازه یادگیری و به خاطر سپردن هر گونه اطلاعاتی را بدهد و همانند گردابی که هر چیزی را به داخل خود میکشد، به شما امکان یادگیری موضوعات و حواشی آنها را میدهد.
با توجه به این یافتهها میتوان شیوههای جدیدی برای ارتقای یادگیری در کلاسها درس و سایر مکانها به کار برد.
گرابر و همکارانش گروهی از افراد را در یک دستگاه MRI کارکردی (fMRI) قرار داده و تعدای سوال مربوط به موارد پیشپاافتاده را به آنها نشان دادند و از آنها خواستند به میزان کنجکاویشان را درباره جوابهای این سوالات نمره بدهند.
سپس به شرکت کنندگان تعدادی سوالات انتخاب شده و سپس عکسی از یک چهره خنثی در طول یک مدت تاخیری چهارده ثانیهای و به دنبال آن جوابهای این سوالات نشان داده شدند.
سپس شرکت کنندگان به شیوهای غافلگیرانه، مورد یک آزمایش حافظه درباره چهرهها و بعد یک آزمایش حافظه درباره پاسخهای سوالات پیشپاافتاده قرار گرفتند.
جای شگفتی نبود که این محققان دریافتند هنگامی که این افراد درباره برخی از سوالات بیشتر کنجکاو هستند، اطلاعات بیشتری را درباره پاسخها به آنها به خاطر میآورند؛ اما به طور غیر منتظرهای، زمانی که افراد کنجکاوی بیشتری به خرج میدادند، درباره یک موضوع کاملا غیرمرتبط، یعنی به یاد آوردن چهرهها، نیز بهتر عمل میکردند. همچنین در روز بعد از آزمایش اولیه، نیز شرکتکنندگان کنجکاو در به یادآوردن اطلاعات مربوط آن سوالات و چهرههای غیرمرتبط بهتر از افراد غیرکنجکاو بودند.
اسکن های مغزی در مورد افراد کنجکاو در مقایسه با افرادی که کنجکاوی آنها به حداکثر میزان خود نرسیده بود، نشان داد که افراد کنجکاو فعالیت بیشتری را در مدارهای مغزی در ناحیه هسته اکامبنس، منطقهای از مغز که به واکنش پاداش مربوط است، نشان میدهند. مدارهای مغزی این ناحیه مغز بوسیله دوپامین ناقل عصبی انهاست، در انگیزشهای خارجی مانند غذا و امور جنسی و اعتیاد به مواد روانگردان نیز دخیل هستند.
در نهایت به نظر میرسید که کنجکاو بودن در زمان یادگیری، جهشی از فعالیت را در ناحیه هیپوکامپ - که در شکلگیری خاطرات جدید مشارکت دارد - ایجاد کرده و رابطه میان حافظه و مدارهای مغزی پاداش را تقویت کرده بود.
یافته های این مطالعه نه تنها اهمیت کنجکاوی در یادگیری افراد سالم را برجسته میکند، بلکه میتواند باعث شناخت بیشتر درباره بیماریهای عصبشناختی شود. برای مثال با افزایش سن افراد، مدارهای عصبی دوپامینیشان تحلیل میروند، و درک چگونگی تاثیر کنجکاوی بر این مدارها میتواند به دانشمندان برای ایجاد روشهای درمانی برای بیماران مبتلا به اختلال حافظه کمک کند.
ترجمه: محمد ملائکه
نظر شما