هنگامی که پوست شخصی می‌سوزد یا زخمی می‌شود، یکی از مراحل فرآیند ترمیم افزایش میزان اکسیژن در بافت آسیب‌‌دیده است.
اگر پزشکانی که چنین جراحت‌هایی را درمان می‌کنند بدانند که میزان اکسیژن در محل جراحت چقدر است، می‌توانند تعیین کنند که پوست با چه سرعت و میزانی در حال ترمیم است.
به گزارش لایو ساینس اکنون یک گروه بین‌المللی دانشمندان برای کمک به پزشکان برای به دست آوردن این اطلاعات بدون اینکه مجبور باشند پانسمان زخم را بردارند، یک پانسمان با رنگ درخشنده ساخته‌اند.
شیوه استفاده از این پانسمان این است که یک مایع چسبناک به طور مستقیم روی زخم ریخته می‌شود. این مایع حاوی فسفر و یک رنگ مرجع است، و در طول یک دقیقه به صورت یک لایه نازک خشک می‌شود. سپس یک مایع شفاف «سدکننده» (barrier) روی این لایه نازک مالیده می‌شود. هنگامی که این مایع خشک شود و به پوست بچسبد، مانع از تماس لایه زیرین با اکسیژن هوا می‌شود. در نتیجه فقط اکسیژنی که از بافت بدنی بیمار منشا می‌گیرد، می‌تواند به آن برسد.
هنگامی که پرستاران در دفعات بعدی بخواند ببینند که زخم چگونه بهبود پیدا کرده است، از یک وسیله دستی تصویربرداری استفاده می‌کنند که فلاشی از نور را به ناحیه می‌تاباند. فسفرهای موجود در لایه روی پوست نور را جذب می‌کند و فورا آن را دوباره ساطع می‌کنند. هر چه میزان اکسیژن درون بافت کمتر باشد، روشنایی فسفر طولانی‌تر و درخشان‌تر است.
گرچه این تشعشع فلورسانس برای چشم غیرمسلح مرئی نیست، اما به سادگی با استفاده از یک تلفن هوشمند یا دوربین ساده می‌توان آن را ثبت کرد. به علاوه کاربران می‌توانند از این لایه تغییررنگ‌دهنده یک نقشه رنگی قرمز- تا- سبز به دست آوردند که توزیع میزان‌های اکسیژن در سراسر محل زخم را نشان می‌دهد.
این پژوهش با سرپرستی کانر ال اوانس استادیار در مرکز نورپزشکی ولمن در بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد انجام شده است.
کاربردهای این پانسمان در آینده ممکن است شامل «تحت نظر گرفتن بیمارانی که در معرض خطر دچار شدن به اختلاالات ایسکمیک (اختلال خونرسانی)، تحت نظر گرفتن پیوندها زبانه‌های (فلپ‌های) پوستی پیوندشده پس از عملِ جراحی و تعیین عمق سوختگی به عنوان راهنمایی برای دبریدمان جراحی - برداشتن بافت‌های مرده بدن-» باشد.
این پانسمان همچنین ممکن است برای تحت نظر گرفتن چیزهای دیگری مانند pH، میزان باکتری‌ها و شاخص‌های بیماری به کار رود و همچنین برای آزاد کردن داروها بر حسب نیاز در محل زخم استعمال شود.
مقاله‌‌ای درباره این پژوهش اخیر در ژورنال Biomedical Optcs Express منتشر شده است.