حین رویا دیدن، تمام مغز انسان، از ساقه مغز گرفته تا قشر مخ فعال است.
بیشتر خواب دیدن ما در مرحله REM (حرکات سریع چشمی) اتفاق میافتد. این مرحله بخشی از چرخه خواب است که توسط دستگاه فعالساز شبکیهای بدن (RAS) کنترل میشود.
دستگاهی که مدار آن از ساقه مغز تا تالاموس و قشر مغز کشیده شده است.
در هر دو حالت خواب و بیداری، مسؤولیت کنترل احساسات بر عهده دستگاه حاشیهای مغز میانی است که بادامه مغز را شامل میشود؛ بخشی که بیشتر مرتبط با ترس شناخته میشود و در حین رویا دیدن شدیدا فعال است.
قشر مغز مسؤولیت محتوای رویا را برعهده دارد؛ یعنی هیولاهایی که در خواب از دست آنها فرار میکنیم، افرادی که در خواب میبینیم یا تجربیات پروازی که در خواب با آنها مواجه میشویم، همگی از قشر مغز سرچشمه میگیرند.
از آنجاییکه ما انسانها، گونهای به شدت وابسته به حس بینایی هستیم، بخش عقبی مغز که این حس را کنترل میکند نیز در حین خواب به شدت فعال است.
کم فعالیتترین قسمت مغز در حین رویا دیدن، بخشهایی از لوب پیشانی است؛ که میتواند توضیح دهد چرا ما تا این اندازه حین خواب دیدن غیرعادی هستیم و اتفاقات احمقانه و باورنکردنی را که در طول رویا با آنها مواجه میشویم، همانند واقعیت به راحتی قبول میکنیم؛ البته فقط تا زمانی که از خواب بیدار شویم.
منبع:همشهري دانستنيها