او معتقد است اگر مي‌تواني به جاي 15كلمه حرفت را در 5كلمه بيان كني، همان 5كلمه را بگو.كتاب «وقتي از عشق حرف مي‌زنيم...» در ايران مورد توجه زيادي از طرف علاقه‌مندان جدي ادبيات و عامه مردم قرار‌گرفته است. گواه آن 3ترجمه‌اي است كه از اين كتاب صورت‌گرفته و مكررا هم بازنشر شده است. دغدغه اصلي كارور در داستان‌هايش آدم‌ها و روابط آنهاست.
آدم‌ها و روابط‌هايشان دغدغه بسياري از داستان‌نويس‌هاي مدرن است. تفاوت كارور در اين است كه مانند يك جراح خبره و ماهر كاردتيزي برمي‌دارد و دقيق همان غده عفوني شده را جراحي مي‌كند. كارور بسيارماهرانه غده عفوني روابط يا مشخصه‌هاي رواني آدم‌ها را پيدا مي‌كند و گويي جلوي چشمان مخاطب داستان آنها را جراحي مي‌كند.اين عفونت‌ها ميان افراد جامعه بشري مشتركند و به نوعي حرف و درد مشترك انسان هاهستند. كارور به هر حال در داستان‌هايش به مثابه يك جراح خبره عمل مي‌كند. او در داستان‌هايش در 5خط اول مشكلات روحي شخصيت داستان را نشان مي‌دهد. كارور در اين داستان‌ها مانند آسيب شناس و پزشك روح انسان‌ها عمل مي‌كند.
اين توانايي را در مصاحبه‌هاي او هم مي‌توان ديد. با توجه به اينكه اصولا كارور نوجواني و جواني خود را در طبقات پايين اجتماعي گذرانده،نوع نگاه كارور به شخصيت هايش اينگونه است كه به‌نظر من نمي‌توان در داستان‌هاي كارور آدم بد ديد. هر كس برحسب شرايطش به نوعي حق دارد، همه نسبت به موضع خود شك دارند و همه نيز مي‌توانند تغيير كنند. ويژگي مشترك ديگر داستان‌هاي اين مجموعه اين است كه همه اين داستان‌ها به زن و شوهرها ربط دارند و روابط خانوادگي را مورد موشكافي قرار مي‌دهد.
علاوه بر روابط خانوادگي، تعاملات اجتماعي افراد، دقت در قضاوت‌ها و ادراك شخصي افراد از ديگر موضوعات مورد توجه در داستان‌هاي اين كتاب است؛ موضوعاتي كه گويي براساس پژوهش‌هاي روانشناختي بنا شده‌اند. اين كتاب شامل حدود 17قصه است.يكي از اين داستان‌ها اين عنوان را دارد «كوچك‌ترين چيزها را مي‌ديدم» اين دقيقا ويژگي تمام داستان‌هاي كارور در اين كتاب است؛ اينكه كارور توجه زيادي به جزئيات روابط و روح آدم‌ها دارد.
از جرعه جرعه قهوه خوردن تا فكر كردن شخصيتي كه با يك جعبه شكلات ور مي‌رود يا ميز را خط خطي مي‌كند. نكته مهمي كه باعث شد من اين كتاب را در زندگي‌ام چند باره بخوانم شخصيت پردازي ويژه كارور از آدم‌هايي است كه او دارد داستانشان را روايت مي‌كند. از طرفي داستان‌هاي كارور در اين كتاب خود نمونه‌هاي خوبي براي قصه‌نويسي محسوب مي‌شوند و من برخي از آنها را در كلاس‌هاي قصه‌نويسي‌ام درس مي‌دهم.
ضمن اينكه برخي از اين داستان‌ها دستمايه ساخته شدن فيلم‌هايي نيز قرار گرفته‌اند؛چرا كه داستان‌هاي كارور بسيار تصويري نيز هستند. نكته ديگر اينكه با توجه به اينكه ذائقه آمريكايي‌ها بيشتر به رمان تمايل دارد اما كارور داستان نويس در آمريكا با اقبال روبه‌رو بوده است. نگاه مردم شناسانه كارور نيز در اين زمينه قابل توجه است. ما در اين داستان‌ها به يك اطلاعات خرد گرا از مردم شناسي مي‌رسيم كه انگار به‌دنبال كشف علل پيشين رفتار به‌منظور پيش‌بيني رفتار بعدي افراد هستيم يعني به‌دنبال روابط علي و معلولي دررفتار انسان‌ها هستيم.
- روانشناس، نويسنده وكارگردان تئاتر