براساس گزارش ساينس الرت، وي از 20 داوطلب درخواست كرد در اتاقي با نور كم رو‌به‌روي يكديگر نشسته و به مدت 10 دقيقه به يكديگر زل بزنند. اين كار ظاهرا ساده نه‌تنها تجربه فرابدني خاصي را در داوطلبان ايجاد كرد، بلكه باعث شد اين افراد توهمات هيولا مانند، اقوام و حتي خود را در چهره طرف مقابل خود ببينند.
جيواني كاپاتو از دانشگاه آربينو از 20 داوطلب جوان درخواست كرد در اتاقي كم‌نور در فاصله يك متري از يكديگر نشسته . براي 10 دقيقه به چشمان طرف مقابل خود خيره شوند. گروه 20 نفره ديگري نيز در اين مطالعه حضور داشتند كه در برابر ديواري سفيد نشسته و به مدت 10 دقيقه به آن خيره شدند. نور داخل اتاق به اندازه‌اي بود كه افراد بتوانند به راحتي ويژگي‌هاي چهره طرف خود را ببينند، اما در عين حال به اندازه‌اي كم بود كه درك كلي رنگ را در افراد مختل مي‌ساخت.
زماني كه 10 دقيقه به پايان رسيد، پرسش‌نامه‌هايي در اختيار داوطلبان قرار گرفت و از آنها درباره آنچه در اين 10 دقيقه و پس از آن تجربه كرده‌اند پرسيده شد. تمركز يكي از پرسشنامهها روي نشانه‌هاي اختلال گسستي بود و در ديگري از داوطلبان پرسش شده‌بود كه در چهره شريك خود (در آزمايش گروهي) و يا در چهره خود(گروه كنترل) چه ديده‌اند.
گسست يا تجزيه عبارتي در روانشناسي است كه براي شرح طيف كاملي از تجربيات روانشناسانه كه منجر به گسستگي افراد از محيط اطرافشان مي‌شود مورد استفاده قرار مي‌گيرد. نشانه‌هايي مانند از دست دادن حافظه، ديدن اشكال در رنگ‌هاي نادرست، و يا احساس غيرواقعي بودن جهان ممكن است به واسطه آسيب يا فشار عصبي،داروهايي مانند كتامين، الكل و LSD و ظاهرا به واسطه خيره شدن طولاني‌مدت به چشمان ديگران، ظهور پيدا كنند.
به گفته كاپاتو داوطلباني كه به چشمان يكديگر خيره شده‌بودند از تجربه‌اي كاملا متفاوت از آنچه تاكنون تجربه كرده‌اند،خبر دادند و توانستند در تمامي پرسشنامهها امتياز بيشتري نسبت به گروه كنترل به دست آورند و اين نشان از تاثير خيره شدن مداوم و طولاني‌مدت به صورت انساني ديگر بر درك بصري و حالت ذهني انسان دارد.
به گفته محققان داوطلب‌ها حالاتي مانند كاهش شدت رنگ‌ها، كاهش يا افزايش شديد صداهاي محيط، كش آمدن زمان، ديدن چهره‌هاي از شكل افتاده، هيولا و حتي ديدن بخش‌هايي از صورت خود يا يكي از اقوام در چهره ديگري را تجربه كرده‌اند.
اين تحقيق نتايج مطالعه سال 2010 كاپاتو را كه در آن از 50 داوطلب براي خيره شدن به خود در آينه استفاده شده‌بود،تاييد مي‌كند. اين مطالعه كه توهم چهره عجيب در آينه نام دارد، نشان داد داوطلبان با گذشت كمتر از يك دقيقه خيره شدن به خود، ديدن چهره‌هاي عجيب را در آينه تجربه مي‌كنند. برخي از داوطلبان در اين مطالعه حس ديگري بودن را تجربه كرده‌اند و با چهره‌اي مواجه شده‌اند كه تا پيش از اين آن را نديده‌بودند و برخي ديگر به شدت احساساتي شدند.
به گفته محققان اين اثر به احتمال زياد ناشي از سازگاري عصبي نورون‌هاي انسان است، به بياني ديگر نورون‌ها دراثر تغيير نكردن محرك (خيره شدن مداوم به يك نقطه ثابت) كند و حتي متوقف مي‌شوند و درك انسان نيز تا زماني كه فرد پلك بزند و يا تصوير تغيير كند، كاهش پيدا مي‌كند.
نظر شما