كودكتان با دوستش دعوا كرده چون از كتاب او خوب مراقبت نكرده و... اينها ساده نيست. البته شايد در نگاه اول خيلي مهم به‌نظر نرسد اما وقتي وفاي به‌عهد و خوش‌قولي و سرحرف خود ماندن در كودك شما نهادينه نشده باشد مي‌تواند كم‌كم فاجعه‌اي بزرگ را رقم بزند. وفاي به عهد همان چيزي است كه كوفيان آن را نداشتند و فاجعه‌اي به بزرگي عاشورا به‌پا شد.
- چرا خوش‌قولي؟
به كمك پايبندي به قول‌ها و عهدها؛ افراد استعداد مومن شدن پيدا مي‌كنند. آدمي كه به عهد بين خود با ديگران وفادار مانده است به عهد بين خود و خدايش بيشتر اهميت مي‌دهد. اين فرد نسبت به قانون هم پايبندي بيشتري دارد. در اين صورت و بين اين افراد، اطمينان به يكديگر، مراقبت از كار خود و سودمندي از ارتباطات اجتماعي بيشتر مي‌شود. زمان ياد دادن وفاي به عهد از دوران كودكي است. اگر مي‌خواهيد بچه‌ها را كم‌كم خوش‌قول تربيت كنيد مي‌توانيد از پايبندي آنها به قول و قرارهاي‌شان و قوانين مراقبت كنيد. زيرا مصاديق جدي وفاي به‌عهد خيلي زود در زندگي فرزند شما پيدا مي‌شوند. مصداق‌هايي مانند عقد ازدواج، بيعت و دنباله‌روي ولايت فقيه بودن، وصيت، قسم، نذر و ... ما ايراني‌ها به وفاي به‌عهد، خوش قولي مي‌گوييم.
- چه‌كسي مي‌تواند خوش قول باشد؟
«او وفاي عهد را با سر كند سودا ولي/ خون به دل از كوفيان بي‌وفا دارد حسين» اين ضرب‌المثل كه سرم بره، قولم نميره ؛ با استناد به اين شعر و ماجراي وفاي به‌عهد امام حسين، به ضرب‌المثل تبديل شده است. اغلب، افرادي بدقولي مي‌كنند كه نمي‌دانند چقدر كارهاي آنها روي ديگران اثر منفي دارد. هرقدر بتوانيد يك هدف يا موضوعي را براي خودتان يا فرزندتان جدي‌تر و مهم‌تر نشان دهيد و پيامد زير قول‌زدن را مشخص به او بگوييد امكان خوش‌قولي او را بيشتر مي‌كنيد. حتي مي‌توانيد از احساس بدي كه او از بدقولي شما داشته، كمك بگيريد تا بتواند به‌صورت ملموسي اوضاع را درك كند. در ماه محرم براي بچه‌ها بگوييد كه راز اين همه عزيز شدن امام حسين پيش خدا؛ خوش‌قولي فوق‌العاده ايشان به انجام وظايف و قرارهايش با خداست.
- به بچه ها كمك كنيد
1- كلمه خوش‌قولي را در خانه خودتان و بين خانواده مقدس كنيد. مثلا جزو يكي از تعريف‌هاي كلامي شما از كودكتان باشد، «قربون پسر خوش‌قولم برم». حتي گاهي موضوع را برايش عجيب كنيد. وقتي بچه‌ها كار خوبي مي‌كنند مثلا نماز مي‌خوانند يا بدون اينكه شما گفته باشيد در حال كمك به شما هستند و... جمله مذكور را بگوييد تا با تعجب بگويد: چه قولي؟ آن‌وقت از فرصت استفاده كنيد و مثلا بگوييد: «اينكه خدا گفته نماز بخوانيد، به پدر و مادر كمك كنيد و... و تو الان اين كار رو مي‌كني».
2- وقتي زمان انجام يكي از خواسته‌هاي او رسيد، مثلا سر موقع خريدي برايش انجام داديد و... نقش بازي كنيد و براي لحظاتي نگوييد كه آن كار را كرده‌ايد. وقتي بچه‌ها ناراحت شدند و ابراز ناراحتي كردند، بگوييد كه واقعا چقدر بدقولي حس بدي ايجاد مي‌كند. من فقط خواستم نظرتو را درباره بدقولي بدونم، اين هم كادوي شما و...
3- قرارهاي بين خودتان مثل تميز كردن اتاق و... را به شكل يك قول معرفي كنيد و بعد روي ديوار اتاق كودك نصب كنيد. به كودكتان يك كاردستي هم براي جمله «من از بدقولي بدم مياد» درست كنيد و بالاي آن نصب كنيد تا بچه‌ها نسبت به انجام قول‌شان پايبند باشند.
4- مثل همه ويژگي‌هاي تربيتي ديگر، اگر بخواهيد خوش‌قولي را به بچه‌ها ياد دهيد اما خودتان خوش‌قول نباشيد هيچ نتيجه‌اي نمي‌گيريد.