براساس گزارش لايو‌ساينس، درصورتي كه نتايج اين ويرايش ژنتيكي را بتوان در انسان تكرار كرد، فرضيه‌اي كه به دليل شباهت ميان مسيرهاي ژنتيكي موجود در مخمرها و گونه‌هاي پيچيده‌تر حيات به نظر امكان‌پذير مي‌آيد، مي‌توان طول عمر انسان را به واسطه خاموش كردن روند سالخوردگي افزايش داد.
محققان دريافتند به اين شيوه مي‌توانند طول عمر مخمرها را تا 60 درصد افزايش دهند. محققان موسسه مطالعاتي باك به همراه محققان دانشگاه واشنگتن فرايند رشد 4698 مخمر را كه در هريك از آنها يك ژن حذف شده‌بود مورد بررسي قرار داده و در فرايندي نفس‌گير تعداد سلول‌هاي ايجاد شده در هر مخمر را براي تعيين طول عمر آنها شمارش كردند.
اين مطالعه به شدت پيچيده و زمان‌بر بوده‌است اما نتايج آن سختي‌ها را از ياد دانشمندان برده‌است. محققان دريافتند 238 ژن مسئوليت سالخوردگي را در مخمرها به عهده دارند كه با حذف آنها طول عمر اين سلول‌ها افزايش پيدا مي‌كند. اگرچه تاكنون تعداد كمي از اين ژن‌ها در ارتباط با سالخوردگي شناسايي شده‌بودند، اين اولين باري است كه 189 ژن ديگر مرتبط با اين روند شناسايي شده‌اند و ديدگاهي وسيع‌تر از آنچه محققان مكانيزم محتفظت‌شده سالخوردگي مي‌نامند، ايجاد كرده‌اند.
تشابه ژنتيكي ميان مخمرها و پستانداران بسيار زياد است به اندازه‌اي كه نيمي ژن‌هاي كشف شده كه در فرايند سالخوردگي دخيلند را مي‌توان در پستانداران نيز يافت از اين رو به نظر مي‌آيد هريك از اين ژن‌هاي مشترك مي‌توانند به هدفي درماني براي افزايش طول عمر انسان تبديل شوند. اكنون تنها كاري كه بايد انجام شود اين است كه تعيين شود كداميك از اين ژن‌ها قابليت هدف‌گيري دارند.
درصورتي كه دانشمندان بتوانند اين ژن‌ها را مشخص سازند، كارايي آنها در مقابله با كهنسالي در انسان مي‌تواند غيرقابل تصور باشد. به ويژه اينكه حذف يكي از ژن‌ها به نام LOS1 توانست طول عمر مخمر را تا 60 درصد افزايش دهد. اين ژن در فرايند ساخت پروتئين‌ها نقش دارد اما درعين حال به صورت جداگانه با ژن‌هايي كه با كنترل آسيب‌هاي DNA و محدوديت كالري درگيرند نيز سروكار دارد. محدود‌سازي كالري و كنترل آسيب DNA از گذشته با افزايش طول عمر در ارتباط بوده‌اند و احتمال نقش داشتن ژن LOS1 در اين دو فرايند بسيار بالاست.