- چی شد که به سمت هنر رفتید؟
پدرم تهیه‌کننده‌ی سینما و تلویزیون بود و من از بچگی در این فضا بزرگ شدم، اما ورودم به این حرفه خیلی اتفاقی بود. وقتي به‌سمت اين حرفه آمدم، به آن علاقه پيدا كردم و در آن ماندگار شدم.
- شما، هم درتئاتر بازي می‌کنید، هم درتلویزیون و هم در سینما. کدام سخت‌تر است؟ و کدام جذاب‌تر؟
با این‌که جنس بازیگری در سینما و تلویزیون و تئاتر متفاوت است، اما اصل بازیگری مهم است. کسی که دنبال این کار می‌رود، باید همه‌ی این‌ها را تجربه کند و بداند در هرکدام، چه‌طور باید کارکند.
من بازی در تئاتر را بیش‌تر دوست دارم و برایم جذاب‌تر است. البته به نظر من بازی روی صحنه در مقایسه با جلوی دوربین، کار سخت‌تری هم هست.
- از تئاتر «ناگهان پیت حلبی» که شما در آن بازی کردید، مردم خیلی استقبال کردند. با توجه به این‌که مردم معمولاً خیلی تئاتر نمی‌بینند، به نظر شما چه‌طور با این اثر این‌قدر خوب ارتباط برقرار کردند؟
یکی از دلایل آن، متن خوب امیرعلی نبویان بود. نمایش‌نامه، موزون نوشته شده بود که مخاطب را جذب می‌کرد. دلیل بعدی همدلی و همراهی گروه و کارگردانی کوروش سلیمانی بود. این تئاتر بسیار دوستانه پیش رفت و به مصداق آن‌چه از دل برآید، بر دل می‌نشیند، به دل مخاطبان هم نشست.
ولی دلیل اصلی استقبال مخاطب‌ها از این کار نقد اجتماعی بود که طنز و تلخی چاشنی آن شده بود. یعنی شما در صحنه‌ای از خنده روده‌بر می‌شدید و در صحنه‌ی بعد اشک در چشم‌هایتان جمع می‌شد.
- یک بازیگر خوب علاوه بر فن بیان باید چه ویژگی‌هایي داشته باشد؟
در بازیگری چیزهای مهمی وجود دارد؛ مثل فن بیان، بدن، تربیت حس و... یک بازیگر برای این‌که بازیگر خوبی باشد، باید بتواند تمام حالات و عواطف انسانی را تجربه کند یا در پی تجربه‌اش باشد تا بتواند درشرایطی که نیاز هست خودش را جای آدم‌های گوناگون قرار بدهد. بازیگر فقط خودش نیست.
باید هزاران‌هزار احساس و عاطفه و اتفاق را درخودش ته‌نشین کند تا بتواند در زمان مناسب آن‌ها را بروز بدهد تا شخصیتی که بازی می‌کند، برای مخاطب قابل باور باشد.
- به بازی در چه نقش‌هایی بیش‌تر علاقه دارید؟
نقش فرق نمی‌کند، کیفیت نقش مهم است. من بیش‌تر نقش‌های منفی بازی کرده‌ام. بدم هم نمی‌آید، چون نقش‌های منفی ماندگارترند و مخاطب با آن‌ها ارتباط بیش‌تری برقرار می‌کند و در یادش می‌ماند.
- به نوجوان‌های علاقه‌مند به بازیگری،آموزشگاه‌های آزاد بازیگری را توصیه می‌کنید؟
تحصیلات آکادمیک در این رشته و دانشگاه رفتن بهتر از آموزشگاه‌های بازیگری است، ولی اگر شرایط فراهم نبود، استفاده از آموزشگاه‌های معتبر مفید است.
رفتن به کلاس‌های بازیگری كمی اطلاعات کلی و تجربه می‌دهد، اما نمی‌تواند کسی را بازیگر کند. استعداد بازیگری باید وجود داشته باشد تا استاد آن را کشف کند و به شکوفا شدنش کمک کند. بازی خوب با تجربه به دست می‌آید.
- زهرا نورانی - خبرنگار جوان از تهران
- عكس: آريا معزي