جالب است بدانيد كه خداوند هم در حسابرسي اعمال چنين روشي دارد. محدث مشهور، سيدنعمت‌الله جزايري مي‌نويسد: «مرد مستمندي از دنيا رفت و از صبح كه جنازه او را برداشتند تا هنگام غروب از او فارغ نشدند زيرا جمعيت زيادي براي تشييع جنازه او آمده بودند. بعدها او را در خواب ديدند و سؤال كردند: خداوند متعال با تو چه كرد؟ گفت: خداوند مرا آمرزيد و لطف زيادي در حق من روا داشت ولي رسيدگي به‌حساب بندگان خيلي دقيق بود، به‌طوري كه روزي بر در دكان يكي از دوستانم نشسته بودم و روزه‌دار نيز بودم. وقتي اذان گفتند من يك دانه گندم را با دندان خود دو‌نيمه كردم، در اين هنگام به يادم آمد كه گندم من نيست. آن دانه گندم نصف شده را روي گندم‌هاي او انداختم و رفتم. براي همين نصف گندم، خداوند از ثواب و حسنات من به اندازه نقص قيمت گندمي كه شكسته بودم كم كرد».
شايد خواندن اين مطلب شما را نيز همچون من به فكر فرو برد؛ به اين فكر كه در ريزه‌كاري‌ها بيشتر توجه كنيم. به‌خصوص در حق‌الناس و حقوق شهروندي. ممكن است بگوييد ما كه رعايت مي‌كنيم. ولي برخي از رفتارها هستند كه اگر چه به چشم نمي‌آيند ولي همان‌ها پرونده اعمال‌مان را سنگين مي‌كنند. فرض كنيد عابري هستيد كه از خط‌كشي عابرپياده عبور نمي‌كنيد، يا در زماني كه چراغ عبورتان قرمز است از وسط خيابان رد مي‌شويد. آيا مي‌دانيد اگر خودرويي مجبور شود به‌خاطر عبور شما ترمز كند، حقش ضايع شده است؟ بالاخره حق تقدم با او بوده است، يا بالعكس، فرض كنيد شما راننده‌اي هستيد كه حق عابر را ناديده مي‌گيريد. اگر مراعات اين جزئيات را نكنيد، يك روز ذره‌ذره حسنات شما پاي عابران‌پياده يا رانندگاني ريخته مي‌شود كه حق‌تقدم داشتند ولي به‌خاطر شما به قدر يك ثانيه معطل شدند و اين تنها يك نمونه از خيل حق‌الناس‌هايي است كه شايد نسبت به آنها بي‌توجه بوده‌ايم.
پس كمي بيشتر دقت كنيم! البته اگر دلسوز حسنات و ثواب‌هايي هستيم كه با نماز اول‌وقت و روزه در روزهاي سخت به‌دست آمده و يا هزاران عمل واجب و مستحبي كه ثوابش را در ذهن خود به صندوق ذخيره ارزي آن جهان واريز كرده‌ايم. اين بار بخيل باشيم و از اندوخته‌اي كه به سختي جمع كرده‌ايم بذل و بخشش نكنيم.