به گزارش ایسنا، در بدن انسان چندین نمونه از این نوسانات هورمونی وجود دارد که در حال حاضر از عملکرد هیپوتالاموس درک واقعی‌تری داریم و روند فعالیت آن به این ترتیب است که چشم‌ها علاوه بر دارا بودن یاخته استوانه‌ای و مخروطی که برای دید طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرند از سلول‌های حساس به نور برخوردار هستند که به هیپوتالاموس برمی‌گردند.
زمانی که نور به چشم‌ها می‌رسد، این سلول‌ها به هیپوتالاموس هشدار داده و با استفاده از اطلاعات موجود تعیین می‌کنند که بر اساس چرخه ۲۴ ساعته، اکنون چه زمانی از شبانه‌روز است. هنگامیکه هیپوتالاموس مشخص می‌کند شب است، غده صنوبری شروع به ترشح ملاتونین کرده و به دنبال آن فرد احساس خواب آلودگی می‌کند.
با این توضیح از عملکرد این غده، نورهای غیرطبیعی در شب موجب به هم ریختن نظم فعالیت هیپوتالاموس می‌شود و به دلیل این اشتباه و به منظور برطرف کردن آن فرد هنگام صبح مدت زمان بیشتری به خواب می‌رود. همچنین افرادی که هنگام صبح اتاق خواب خود را تاریک می‌کند بیشتر موجب به هم ریختگی فعالیت هیپوتالاموس می‌شوند.
در آزمایش‌هایی که افراد از نور طبیعی دور نگه داشته می‌شوند، مشاهده می‌شود آنان تمایل دارند ساعت زیستی را حدود ۲۰ دقیقه طولانی‌تر حفظ کنند و بنابراین به نظر می‌آید ساعت طبیعی بدن در وهله اول قابل اعتماد نیست. بدن برای دقیق بودن به شدت به نور طبیعی وابسته است.
همچنین ساعت شبانه روزی، ضربان قلب را کاهش داده و درجه حرارت مرکزی و سطح هورمون کورتیزول را در شب پایین می‌آورد.
در حقیقت نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بر هم زدن نظم ساعت شبانه روزی، عملکرد بیش از ۱۵۰۰ ژن را مختل می‌کند.
به گزارش مدیکال دیلی، با توجه به این گروه از مطالعات، الگوهای مدرن خواب برای انسان‌ها شدیدا غیرطبیعی هستند که از فراگیری نورهای غیرطبیعی و کمبود مزمن خواب ناشی می‌شود.