ممکن است این وضعیت را خردمندی یا تجربه آموخته‌شده بنامید؛ اما بر اساس یافته‌های یک بررسی جدید این وضعیت ممکن است نتیجه مقدارهای کمتر ماده خاکستری در مغز باشد.
به گزارش لایوساینس پژوهشگران در دانشگاه ییل و نیویورک دریافتند که بزرگ‌سالانی که در بررسی آن‌ها تمایل کمتری به خطر کردن نشان می‌دهند، ماده خاکستری کمتری در منطقه‌ای مغزشان به نام «قشر آهیانه‌ای پشتی راست» دارند که همان‌طور که احتمالاً حدس زده‌اید با تصمیم‌گیری‌های که متضمن خطر کردن هستند، ارتباط دارد.
پژوهشگران در این بررسی، از داوطلبان بزرگ‌سال در طیف سنی ۱۸ تا ۸۸ سال خواستند که یک بازی شامل خطر کردن را انجام دهند. این داوطلبان اجازه داشتند تا میان یک امتیاز تضمین‌شده، برای مثال به جیب زدن ۵ دلار یا یک امتیاز غیرقطعی مانند بردن ۵ دلار و ۱۲۰ دلار در یک لاتاری با بخت‌های گوناگون بردن یا باختن انتخاب کنند.
همان‌طور که پژوهشگران انتظار داشتند، شرکت‌کنندگانی که امتیاز تضمین‌شده - به عبارت دیگر در معرض خطر نبودن- را انتخاب کردند نسبت به افرادی که لاتاری را انتخاب کردند، سالمندتر بودند. این همبستگی نزدیک بود، اما کامل نبود. ممکن است بتوان این وضعیت خردمندی سالمندی نامید.
با این وجود هنگامی‌که پژوهشگران اسکن‌های مغز این داوطلبان را که از طریق یک تکنیک ام‌آرآی به نام «مورفومتری بر اساس وکسل» (VBM) به دست آمده بود، تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که میزان‌های کمتر ماده خاکستری، حتی بیشتر از سن و سال فرد، با عدم تمایل به خطر کردن همبستگی دارد.
به گفته این پژوهشگران این تغییرات در مغز که در افراد سالمند سالم رخ می‌دهد ممکن است بیشتر از اندازه‌ای که تصور می‌شد، زمینه‌ساز الگوها و ترجیحات تصمیم‌گیری ما باشد. یافته‌های این بررسی در ۱۳ دسامبر در ژورنال HLNature Communications منتشر شده است.
ایفات لویِ استادیار پزشکی تطبیقی و علوم اعصاب در دانشگاه ییل و نویسنده ارشد مقاله این بررسی می‌گوید رابطه میان کاهش خطرپذیری، کاهش ماده خاکستری مغز و سالمندی از دیدگاه تکاملی معنادار است.
لوی گفت: »اینکه بزرگ‌سالان سالمندتر نسبت به جوان‌ترها کمتر خطر می‌کنند، به دلایل بسیار معنی‌دار است، همین به علت که این افراد ممکن است کمتر بتوانند در برابر پیامدهای این خطر کردن تاب بیاورند و هم به‌این‌علت که آنان عمر کمتری برای رفع کردن آسیب احتمالی ناشی از آن دارند. یک دیدگاه دیگر به این مسئله این است که برای افراد سالمندتر ممکن است فقط مقدار اندکی - غذا، پول و غیره- کافی باشد که به زندگی‌شان ادامه دهند، بنابراین، آنان نیاز به امتحان کردن بخت خود ندارند. جوان‌ترها نیاز دارند که مسئول مراقبت از فرزندانشان و چیزهای دیگر باشند و گزینه «ایمن» ممکن است برای دستیابی آنان به چیزهایی که نیاز دارند، کافی نباشد.»
این پژوهشگران قصد دارند کارشان را به پژوهش درباره مغز نوجوانان گسترش دهند. آنان می‌گویند عوامل پیچیده‌ای در دست زدن نوجوانان به کارهای پرخطر دخیل پیچیده باشد از عدم رشد کامل مغز گرفته تا فشار افراد هم‌سن.