ماهی‌ها و سایر جانداران دریایی منابع خوبی پروتئین بدون چربی و مواد معدنی مانند سلنیوم، روی، آهن و ویتامین‌های B هستند. ماهی‌های چرب سودمندی اضافی داشتن اسیدهای چرب امگا-۳ و ویتامین‌های A و D را هم دارند.
اما نگرانی درباره آلودگی ماهی‌ها به جیوه ممکن است باعث شود که شما این سودمندی‌ها را از دست بدهید.
برای اینکه این نگرانی شما رفع شود، به توصیه‌ها عمل کنید.
ماهی‌ها با توجه به میزان احتمالی جیوه تجمع یافته در آن‌ها از لحاظ مقدار مصرف می‌توان به این سه دسته تقسیم کرد:
- بهترین گزینه‌های ماهی که می‌توان ۲ تا ۳ وعده در هفته از آن‌ها خورد، مانند تون سبک کنسرو شده، ساردین، تیلاپیا، میگو، ماهی سامون یا آزاد، روغن ماهی کوچک (ماهی هادوک).
- گزینه‌های خوب ماهی که می‌توان یک وعده در هفته از آن‌ها خورد، مانند تون ألباکور، ماهی کپور، ماهی حلوای لیمویی، ماهی اسنپر (ماهی سرخو)، تاج ماهی و...
- ماهی‌های که باید از خوردن آن‌ها اجتناب کرد، مانند کوسه ماهی، اره‌ماهی، شاه ماهی خالمخالی (king mackerel) و نیزه ماهی یا ماهی مارلین و...
اندازه هر وعده خوراکی ماهی بر حسب سن فرد متفاوت است:
- کودکان ۲ تا ۳ ساله: یک وعده معادل ۲۸ گرم است.
- کودکان ۴ تا ۷ ساله: یک وعده معادل ۵۶ گرم است.
- کودکان ۸ تا ۱۰ ساله: یک وعده معادل ۸۴ گرم است.
- کودکان ۱۱ ساله و بالاتر و بزرگ‌سالان: یک وعده معادل ۱۱۲ گرم است.
به جز ماهی‌ها که در بالا نام بردیم، اگر از ماهی آب‌های محلی خود مصرف می‌کنید، از کارشناسان ماهی در منطقه خودتان درباره میزان آلودگی احتمالی آن‌ها به جیوه و انتخاب بهترین گزینه‌ها سؤال کنید.
اگر چنین اطلاعاتی در دسترستان نبود، مصرف ماهی در بزرگ‌سالان را باید به ۱۶۸ گرم در هفته محدود کنید. مقدار مصرف ماهی را در کودکان زیر ۶ سال به ۲۸ تا ۵۶ گرم در هفته و در کودکان ۶ تا ۱۲ سال به ۵۶ تا ۸۴ گرم در هفته محدود کنید.