انار شکل‌های ثانویه‌ای هم دارد؛ از رب انار معروف بگیرید تا سرکه و جوشانده گل انار؛ ضمن اینکه هیچ قسمت این درخت بی‌ثمر و منفعت نیست؛ حتی برگ و ریشه‌اش.
رب انار
رب انار همان آب انار است که با جوشاندن، غلیظ می‌شود و به عنوان چاشنی و ماده افزودنی غذا استفاده می‌شود.
ناردانه (دانه انار خشک)
دانه‌های خشک شده انار را با مواد گیاهی دیگر و ادویه‌های معطر مخلوط می‌کنند تا برای تهیه مرغ و ماهی شکم‌پر استفاده کنند. این ایده را، آشپزهای شمالی رونق داده‌اند.
سرکه انار
سرکه، یک عصاره ویژه گیاهی است. نوع اناری این محصول، برای طعم و بوی غذا مناسب است؛ ضمن اینکه هضم خیلی از غذاها به‌ویژه گوشت را آسان می‌کند.
لواشک انار
لواشک انار حالت مایع دارد و ورقه ورقه است اما ترشک انار چیز دیگری است؛ ترشک را از مخلوط‌کردن دانه‌های انار با آب و رب آن درست می‌کنند.
گلنار یا گل انار
گل درخت انار را مثل چای جوشانده درست کرده و طبق معمول، کمی شکر به آن اضافه می‌کنند. این جوشانده برای ورم لوزه، التیام زخم‌ها، جوش و دمل و... به کار می‌آید؛ ضمن اینکه گرد سوخته گل انار را هم برای خشک‌کردن زخم به کار می‌برند.
برگ و پوست انار
جوشانده پوست و برگ انار برای تقویت معده و افزایش اشتها به کار می‌آید. کسانی که کم‌خونی، میگرن و ضعف عمومی دارند، می‌توانند از این محصول جانبی درخت انار استفاده کنند.
حتی جوشانده پوست ریشه این درخت، کرم معده و روده را از بین می برد.جوشانده پوست انار را – که رنگ قهوه‌ای تیره دارد– با حنا مخلوط می‌کنند و برای رنگ‌کردن یا تقویت موی سر و تعدیل رنگ قرمز حنا مورد استفاده قرار می‌دهند.