اختلال‌های روانی درمان‌پذیری مانند افسردگی عمده، اختلال دو قطبی، اختلال استرس پس از ضربه عاطفی (PTSD)، اختلالات مربوط به مصرف مواد روانگردان و اختلالات اضطرابی مانند پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی عصبی ممکن است فرد را در معرض خطر خودکشی قرار دهند.
میزان‌های خودکشی در گروه‌های سنی نوجوانان، بزرگسالان جوان و سالمندان بالاتر از سایر گروه‌های سنی است؛ میزان خودکشی در مردان در سنین بالای ۶۵ در بالاترین حد است.
این گروه‌های افراد بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند:
- افراد سالمندی که همسرشان را به علت مرگ یا طلاق از دست داده‌اند.
- افرادی که قبلا اقدام به خودکشی کرده‌اند.
- افرادی که سابقه خانوادگی خودکشی دارند.
- افرادی که دوست یا همکارشان دست به خودکشی زده است.
- افرادی که سابقه آزاردیدن جسمی، عاطفی یا جسمی دارند.
- افراد مجرد، بدون مهارت یا بیکار