مي‌خوان ما رو شکل بدن، با گرفتن تعهد و امضا از خانواده‌هامون. مي‌خوان ما رو به اشکال هندسي قابل اندازه‌گيري تبديل کنند و تو يه قالب بزرگ محيط و مساحت کل مکعب مدرسه رو حساب کنن. هرچه‌قدر تعداد صفرهاي جلوي اين اعداد و ارقام گنده بيش‌تر، مدرسه موفق‌تر.
اما من تغيير شکل پيدا نمي‌کنم. اگر هم به شکل مثلث دربيام، مي‌رم و تو قالب بزرگ مدرسه، دوباره به شکل خودم درمي‌آم و موشک هوا مي‌کنم و تمام محاسبات کارخونه‌ي مثلث‌سازي مدرسه‌م رو به هم مي‌زنم.
مدرسه براي اندازه‌گيري محيط و مساحت مغز ما هيچ تلاشي نمي‌کنه، فقط مي‌خواد برامون مغز بسازه و محيط و مساحت رو تو همه‌مون ضرب کنه. من نمي‌خوام وارد بازي ضرب و تقسيم اين کارخونه‌ي لعنتي بشم.
مثلث‌هاي مدرسه رو نابود مي‌کنم تا ديگه کسي جرئت نکنه هواپيمايي رو که ساعت‌ها براش وقت گذاشتم، پاره کنه!
مليکا عبادي، 16ساله
خبرنگار افتخاري از مرند
تصويرگري: هليا معيري‌فارسي، 16ساله
خبرنگار افتخاري از لاهيجان