به گزارش مهر، محققان دریافتند، استرس روانی می‌تواند دلیل مهم از بین رفتن بینایی در نتیجه آب سیاه، نوروپاتی اپتیکی، رتینوپاتی دیابتی و دژنراسیون ماکولا مربوط به سن باشد.
برنارد سابل، سرپرست تیم تحقیق در این باره می‌گوید: استرس مداوم و افزایش میزان کورتیزول به دلیل عدم تعادل در سیستم اعصاب خودمختار (سمپاتیک) و عملکرد بد عروق خونی، تاثیر منفی بر چشم و مغز دارد.
باید توجه داشت که چشم و مغز، هر دو در از دست دادن بینایی نقش دارند، حقیقتی که گاهاً پزشکان از آن غافل می‌شوند.
افزایش فشار داخل چشم، اختلال اندوتلیال (سندرم فلامر) و التهاب از برخی عواقب ناشی از استرس هستند که باعث آسیب بیشتر می‌شوند.
پژوهشگران توصیه می‌کنند كه تکنیک‌های کاهش استرس و آرام‌سازی (مثل مدیتیشن، تمرین کنترل استرس، و روان درمانی برای یادگیری نحوه مقابله با استرس) نه تنها به عنوان یک روش تکمیلی در کنار درمان اصلی، بلکه به عنوان اقدام پیشگیرانه در جهت کاهش روند پیشرفت از بین رفتن بینایی باید انجام شود.