آشنایی با کلمبیا

این کشور از شرق با ونزوئلا و برزیل، از جنوب با اکوادور و پرو و از شمال با اقیانوس اطلس و از شمال غربی با پاناما و از غرب با اقیانوس آرام هم مرز است.

 جمهوری کلمبیا همچنین دارای مرز دریایی با کشور‌های حوزه دریای کارائیب نظیر جامائیکا، هاییتی، جمهوری دومینیکن و کشور‌های آمریکای مرکزی نظیر هندوراس و نیکاراگوئه است.

کلمبیا بیست و ششمین کشور دنیا و چهارمین کشور آمریکای جنوبی (پس از برزیل، آرژانتین و پرو)
با دو برابر مساحت فرانسه است.

این کشور همچنین سومین کشور پرجمعیت در منطقه آمریکای لاتین پس از برزیل و مکزیک است. کلمبیا یکی از پرجمعیت ترین کشور‌های اسپانیایی است و فرهنگ این کشور از سوی بسیاری از کشور‌های جهان مورد شناسایی قرار گرفته است. این کشور از نظر صنعتی نیز یکی از بزرگترین کشور‌های صنعتی آمریکای جنوبی محسوب می‌شود.

کلمبیا همچنین یکی از کشور‌های دارای گسترده ترین تنوع قومی در آمریکای جنوبی است. این تنوع قومی مدیون مهاجرت‌هایی است که در سال‌های قرن بیستم به این کشور شده و افزایش جمعیت این کشور را در پی آورده است.

درگیری‌ها با نیرو‌های شبه نظامی گروه فارک (نیرو‌های مسلح انقلابی کلمبیا)، قاچاق مواد مخدر و فساد در شهر‌های کوچک و برخی از شهر‌های بزرگ این کشور، از عمده چالش‌های دولت کلمبیا محسوب می‌شوند.

درگیری‌های داخلی در کلمبیا از سال‌های 1964-1966 و در زمان تاسیس نیرو‌های مسلح انقلابی کلمبیا و ارتش آزادیبخش کلمبیا و آغاز جنگ‌های چریکی این دو گروه با دولت‌ کلمبیا رقم خوردند.

ریشه تاریخی  واژه کلمبیا

واژه کلمبیا از نام کریستف کلمب کاشف قاره آمریکا گرفته شده است. در ابتدا فرانسیسکو میراندا انقلابی لاتینی این واژه را برای اطلاق به دنیای جدید( قاره آمریکا، بویژه کشور‌های تحت استعمار اسپانیا و پرتغال) انتخاب کرد.

این نام سپس از سال 1819 به طور خاص بر کشوری به نام جمهوری کلمبیا گذاشته شد که متشکل  از ونزوئلا، گرانادای جدید و اکوادور بود.

 در سال 1830 و زمانی که کشور‌های ونزوئلا و اکوادور  از منطقه کاندینامارکا جدا شدند، کشور جدیدی به نام گرانادای جدید ایجاد شد. در سال 1863 گرانادای جدید رسما نام خود را به ایالات متحده کلمبیا تغییر داد و در سال 1886 نام امروزیش: جمهوری کلمبیا را برگزید.

 نام‌ها: گابریل گارسیا مارکز

مکان‌ها: مترو بوگوتا

دولت و سیاست
نماینده دولت جمهوری دموکراتیک کلمبیا ، طبق قانون اساسی این کشور مصوب سال 1991رییس جمهوری است. دولت کلمبیا به سه شاخه قدرت تقسیم شده است: قوه مجریه، مققنه و قضاییه، که این قوه اخیر بر عملکرد موسسات دولتی و موءسسات انتخاباتی کلمبیا نظارت دارد.استان‌های کلمبیا نیز توسط فرمانداران و شهراداران در سطح پایین تر تقسیمات کشوری نیز مدیران اداری و ظیفه کنترل مناطق را عهده دار هستند.

کنگره ملی کلمبیا قوه مقننه این کشور را نمایندگی می‌کند، این کنگره متشکل از دو مجلس سنا و نمایندگان است.قوه قضاییه کلمبیا نیز که نهادی مستقل است توسط دادگاه عالی عدالت نمایندگی می‌شود.دادگاه عدالت بالاترین مرجع قضایی کلمبیا است . دادگاه عالی عدالت و شورای دولت به طور مشترک در راس قوه قضاییه کلمبیا قرار دارند.

اقتصاد
اقتصاد کلمبیا موقعیت خود را مرهون فراوانی مواد اولیه، جمعیت بالای با سواد و واحد پولی با ارزش است.کلمبیا پس از آنکه دوره‌ایی از رشد اقتصادی(طی این دوره رشد درآمد ناخالص داخلی کلمبیا از مرز 4 درصد نیز گذشت) را تجربه کرد. در سال 1999 برای اولین بار پس از هفت دهه، با رشد منفی اتصادی مواجه شد. اقتصاد کلمبیا در واقع از پایین بودن تقاضای داخلی و خارجی، بودجه‌های ناکافی و درگیری‌های مسلحانه داخلی رنج می‌برد.

صندوق بین‌المللی پول در گزارشی که در سپتامبر 2006 منتشر کرده پیش بینی کرده است که درآمد ناخالص داخلی کلمبیا در سال 2008 به 69/156میلیارد دلار برسد. در سال‌های 2004 و 2005 نزخ تورم در کلمبیا پایین تر از 6 درصد بوده است.32/41درصد از صادرات کلمبیا را مصنوعات، 28/28درصد را نفت، 17/13 درصد را زغال سنگ و 25/6درصد را قهوه به خود اختصاص داده‌اند. البته گفته می‌شود، مواد مخدر نیز به  طور غیر رسمی و غیر قانونی بخش عمده‌ای از صادرات کلمبیا به خارج محسوب می‌شود.

کلمبیا در یک نگاه