آشنایی با گرانادا

این کشور از جنوب با ترینیداد و توباگو و ونزوئلا و از شمال با سنت وینسنت و گرنادین همسایه است. نشان ملی این کشور فاخته گرنادا است که در معرض انقراض قرار دارد.

این کشور را با نام جزیره فلفل هم می‌شناسند. گرانادا دومین تولیدکننده جوز در جهان است.

پس از کریستف کلمب انگلیسی‌ها برای مدتی در آن مستقر شدند اما به زودی کنترل اوضاع در دست فرانسه افتاد. این کشور مدتی نیز مستعمره انگلیس بود و سرانجام در سال ۱۹۷۴ استقلال خود را به دست آورد.

سیاست در گرنادا

رئیس حکومت در این کشور ملکه انگلیس است. به نمایندگی از او یک فرماندار بر این کشور حکومت می‌کند.

رئیس دولت نخست وزیر است. رئیس حزبی که اکثریت را در انتخابات مجلس به دست آورده باشد به عنوان نخست وزیر انتخاب می‌شود.

قوه قانونگذاری این کشور متشکل از دو مجلس است. مجلس سنا ۱۳ کرسی دارد که ۱۰ نفر آنها را فرماندار کل و سه نفر را رهبر حزب مخالف تعیین می‌کند.

مجلس ملی این کشور ۱۵ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در گرنادا

تولید ناخالص داخلی در این کشور 108/1میلیارد دلار است. ۴۲ هزار و ۳۰۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 5/12 درصد است. ۳۲ درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در گرنادا 7/3 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل موز، کاکائو، جوز، میوه و سبزیجات و البسه است که به کشورهای سنت لوسیا (8/18 درصد)، آنتیگوآ و باربودا (8/12 درصد)، سنت کیتس و نویس (5/11درصد)، دومینیکا (4/11 درصد) و آمریکا (4/11 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، کالاهای تولیدی کارخانه‌ای، ماشین‌آلات، مواد شیمیایی و سوخت است که از کشورهای ترینیداد و توباگو (7/33 درصد)، آمریکا(2/24درصد) و انگلیس (3/4درصد) وارد می‌شود.

مردم گرنادا

جمعیت این کشور حدود ۹۰ هزار نفر با میانگین سنی ۲۲ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۷ و برای مردان ۶۴ سال است.

۸۲ درصد از جمعیت این کشور سیاه‌پوست هستند. زبان رسمی آن انگلیسی است.

گرنادا در یک نگاه