این تصویر چند دهه پیش محله‌ای بود که امروز آن را با نام «جلیلی» می‌شناسیم؛ محله‌ای در همسایگی محله فلاح و در واقع روستایی بیخ گوش تهران قدیم. این روزها اگرچه دیگر خبری از آن مزارع پرمحصول نیست و خانه‌ها و آپارتمان‌های کوچک و بزرگ جایگزین آنها شده‌اند، محله قدیمی جنوب شهر اما یک یادگاری دیگر را از سال‌های رشد و توسعه محله در دهه‌های 30 و 40 با خود به همراه آورده است.
نام جلیلی که اکنون هم روی تابلو قدیمی‌ترین میدان این محله دیده می‌شود یادگاری از همان روزهاست. ماجرای این نامگذاری از این قرار بود که وقتی «داود فلاح» مالک بخش اعظمی از زمین‌های آن محدوده در دهه 30 با تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی زمینه را برای شکل‌گیری محله‌ای به نام خود مهیا می‌کرد محله جلیلی نیز به تدریج از دل زمین‌های کشاورزی سر برآورد.
داود فلاح مسئولیت آبرسانی بخشی از زمین‌های آن حوالی را به شخصی به نام جلیلی واگذار کرد. جلیلی که مباشر و مورد اعتماد داود فلاح بود کمی بعد بخشی از زمین‌های کشاورزی را از فلاح خرید و به لطف تلاش‌هایش برای قطعه‌بندی زمین‌ها و تأمین امکانات اولیه برای توسعه محله نامش هنوز هم روی یکی از قدیمی‌ترین محله‌های جنوب شهر باقی مانده است.