این محله در سال‌های نه چندان دور جزو حومه شهر محسوب می‌شد. به همین دلیل تعداد زیادی کارخانه و کارگاه صنعتی در این محدوده ایجاد شد که از جمله آنها می‌توان به کارخانه‌های ریسندگی و تولید روغن‌نباتی اشاره کرد. وجود این کارخانه‌ها از یک سو چهره‌ای صنعتی به این محله داد و از سوی دیگر سبب مهاجرت اقوام مختلف از شهرهای دور و نزدیک به این محدوده شد. اغلب این اقوام به امید یافتن شغلی در این کارخانه‌های صنعتی راهی این محله شدند و زمینه توسعه بافت مسکونی آن را فراهم کردند. هنوز هم نشانه‌هایی از کارخانه‌های قدیمی را می‌توان در محله آذری مشاهده کرد.
وجود گاراژهای بزرگ و بعضاً متروکه در این محله یادگارهایی از دوره شکوفایی صنعتی این محله است. محدوده‌ای که امروزه به‌عنوان محله آذری می‌شناسیم در شمال روستای وصفنارد قرار داشت و برخی از قنات‌هایی که زمین‌های زراعی وصفنارد را آبیاری می‌کرد، از این محله سرچشمه می‌گرفت. حتی در بعضی از محله‌های پایین‌دست از آب این قنات‌ها برای مصارف خانگی هم استفاده می‌شد. در سال‌های اخیر ترکیب جمعیتی آذری به شدت دستخوش تغییر شده است و تقریباً از تمام اقوام در این محله ساکن شدند، اما مهاجران اولیه‌ای که در این محله ساکن شدند، بیشتر از اقوام شمالی کشور و آذری‌زبان بودند.
معروف‌ترین خیابان محله آذری خیابان شهید قدرت پاکی است. در سال‌های نخستین انقلاب در این خیابان گوشت دولتی عرضه می‌شد و به همین دلیل به آن خیابان سازمان گوشت هم می‌گفتند. محله آذری، اکنون با حدود۶هزارمترمربع وسعت جزو متراکم‌ترین محله‌های پایتخت و با مشکلاتی همچون بافت فرسوده شهری دست به گریبان است. درباره علت نامگذاری این محله سند مکتوبی وجود ندارد، اما گفته می‌شود چون بیشتر مهاجرانی که حدود ۵۰سال قبل به این محدوده آمدند، آذری زبان بودند، به همین دلیل این محله را آذری نامیدند.