به گزارش همشهری آنلاین، با اطلاع‌رسانی رسانه‌ها، پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات و فرهنگسازی عمومی امروز این مشکل کمتر روی ذهنیت افراد سایه می اندازد اما هنوز هستند افرادی که از رفتن نزد مشاور و روان‌درمانگر واهمه دارند و تصور می‌کنند اگر این کار را انجام دهند، خود را در معرض اتهام دیگران قرار خواهند داد، یا پیش خودشان خواهند پذیرفت که اگر نزد روانشناس بروند، حتما دیوانه هستند و اختلال غیرقابل حلی دارند.
- هراس از انگ دیوانگی
در این زمینه، مهدیه رحمانیان متخصص روانشناسی بالینی به ایرنا گفت: وحشت از انگ شیدایی یا دیوانگی، یکی از مهم‌ترین دلایل عدم مراجعه افراد دچار آسیب روانی به مراکز مشاوره و درمان است و رفع این مشکل نیازمند آموزش و فرهنگسازی است.
رحمانیان اظهار داشت: در سال‌های قبل مراجعه به مراکز مشاوره و درمان برای بهبود آسیب‌های روحی با انگ شیدایی (دیوانگی) همراه می‌شد و هنوز هم این مشکل مشاهده می‌شود.
وی افزود: یکی دیگر از مهم‌ترین دلایل این امر، نبود شناخت و آگاهی عمومی درباره با علم روانشناسی است.
رحمانیان با بیان اینکه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی نیز ناشی از آسیب‌های روحی است، گفت: عدم معالجه و درمان بیماری‌های روحی و روانی (اضطراب، افسردگی و ...) سبب بروز بسیاری از آسیب‌های اجتماعی نظیر خشونت و پرخاشگری می‌شود.
این مشاور با اشاره به نقش اثربخش رسانه‌ها افزود: فیلم و تئاتر به عنوان یکی از ساخت‌های تاثیرگذار، نقشی اساسی در ترغیب و تشویق معالجه و درمان آسیب‌های روحی ایفا می‌کند.
او تاکید کرد: یک مشاور با بررسی هر یک از جنبه‌های شخصی و اجتماعی به هنگام بروز تعارض‌ها، بهترین تصمیم را اتخاذ می‌کند، اما متاسفانه به اعتقاد بسیاری از جوامع، مراجعه به روانشناس به منظور درمان اختلال‌های روحی تلقی می‌شود.
- ناآگاهی افراد از بیماری
این مدرس دانشگاه ادامه داد: یکی دیگر از مهم‌ترین دلایل عدم مراجعه به مراکز مشاوره و روانشناسی ناآگاهی از اختلال‌های روحی و روانی است. به عبارت دیگر بیمار از آسیب‌های روحی خود غافل است و بروز دشواری‌ها را در دیگران جست‌وجو و بیماری یا مشکل خود را انکار می‌کند.
رحمانیان گفت: ناآگاهی در خصوص بیماری‌های روحی سبب تشدید بیماری و ماندگاری آسیب می‌شود و بر این اساس هر یک از اختلالات روحی و علائم آن باید در جامعه آموزش داده شود.
این روانشناس بالینی، وحشت از انگ شیدایی (دیوانگی) در محیط‌های اجتماعی را نیز از دیگر علل عدم مراجعه به مشاوران برشمرد و گفت: در برخی مواقع این انگ سبب بروز اختلال در محیط‌های اجتماعی مثل اخراج از کار و به همین دلیل موجب کتمان آسیب توسط بیمار می‌شود.
- ترس بیماران از افشا شدن رازها
این روانشناس گفت: برخی مراجعان از قضاوت مشاوران نگران هستند و این عامل هم از دیگر موانع مراجعه به شمار می‌رود. این در حالی است که روانشناسان متعهد به عدم پیش‌داوری و قضاوت هستند و اصول اخلاقی و انسانی را رعایت می‌کنند.
رحمانیان به وحشت از انتشار مسائل خصوصی و خانوادگی هم اشاره کرد و گفت: مشاوران متعهد به رازداری و صیانت از مسائل بیماران و مراجعان هستند و انتشار این مسائل جز به خواست بیمار انجام نمی‌شود.
وی افزود: همچنین به اعتقاد برخی بیماران، آسیب‌های روحی و روانی نظیر اضطراب و تنش با گذشت زمان درمان می‌شود و بر این اساس بهره‌گیری از مشاور و روانشناس ضرورت ندارد.
رحمانیان ادامه داد: برخی اقدامات مثل ماساژدرمانی بر روند بهبود برخی اختلال‌های روحی تاثیرگذار است اما درمان قطعی محسوب نمی‌شود.
- هزینه هنگفت مشاوره
این روانشناس با بیان اینکه هر یک از اختلال‌های روان شناختی مانند آسیب‌های جسمی قابل معالجه و درمان است، تاکید کرد: برخی بیماران روحی بر اساس این باور که اختلال‌های روانی غیرقابل پیشگیری و معالجه است، از حضور در مراکز مشاوره و درمان خودداری می‌کنند.
این متخصص همچنین به جلسات بلندمدت مشاوره اشاره و اظهار کرد: برخی بیماران هم به دلیل هزینه هنگفت جلسات مشاوره و همچنین دوره‌های طولانی درمان، دارودرمانی را ترجیح می‌دهند.
وی افزود: برخی اختلالات روانی نیازمند دارو درمانی است اما بسیاری از آسیب‌های روانشناختی باید از طریق علم روانشناسی بهبود پیدا کند.
این روانشناس اظهار کرد: بر اساس تحقیقات، ۸۰ درصد بیماری‌های جامعه ناشی از آسیب‌های روحی و روانی است و ۲۰ درصد از آسیب‌ها به بیماری‌های جسمانی اشاره می‌کند. بنابراین حمایت‌های اقتصادی دولت از بیماران روحی از آسیب‌ها از بروز و گسترش چالش‌های اجتماعی جلوگیری می‌کند.