همشهری آنلاین - بهاره خسروی : براساس تحقیقات و پژوهش های بسیاری از پزشکان و متخصصان تغذیه صبحانه یکی از مهمترین وعده های غذایی محسوب می شود که نقش مهمی در عملکرد مغز،حافظه، تمرکز و حفظ سلامتی و نیازهای بدن در طول روز دارد. جالب است بدانید که طهرانی های قدیم صبحانه را اصلی ترین وعده غذایی می دانستند و هر طبقه اجتماعی بر اساس وسع مالی شان غذایی را برای صبحانه آماده می کردند. برای مثال مردمی که دست شان به دهانشان می رسید اغلب برای وعده صبحانه ،نان و پنیر یکی دو استکان چای دیشلمه می خوردند و پشت بند آن یکی دو پک قلیان می کشیدند و در پایان با یک استکان چای دیشلمه مراسم صبحانه خوری به پایان می رسید.اما مردم کم بضاعت و فقیر صبحانه به نان خالی بدون چای یا چند استکان چای با آب نبات و کشمش اکتفا می کردند.
- صبحانه یا ناهار قلیان؟
البته درباره عادات صبحانه خوردن و نام صبحانه در میان طهرانی ها، روایت های تاریخی زیادی نقل شده است. برای مثال قهرمان میرزا عین‌السلطنه در «روزنامه خاطرات عین‌السلطنه» از وعده صبحانه با عنوان «ناهار قلیان» یاد می کند . این نامگذاری به علت کوتاه بودن زمان صبحانه تا ناهار بود. چون عده ای وعده صبحانه را به خوردن یک یا دو استکان چای و چند لقمه نان و پنیر و قلیان یا چپق کشیدن محدود می کردند و در عوض وعده ناهار را مفصل تر از صبحانه می خوردند.
اما سفره صبحانه اغنیا و اعیان طهرانی حسابی خوش رنگ و لعاب و پر از خوشمزه های دوست داشتنی بود. نان و پنیر،کره، مربا، پنیر،شیر و تخم مرغ از خوراکی های جدا نشدنی نیم چاشت های اعیان بود.البته بسته به ذائقه اهل خانه یا در شرایط پذیرایی از میهمان به سفره صبحانه کباب،کله پاچه ،آش شله قلمکار و حلیم هم اضافه می شد.
در واقع صبحانه از آن دست وعده های غذایی جدا نشدنی و مهم از سبک زندگی مردم طهران قدیم محسوب می شد. در باره اهمیت و فواید آن توصیه ها و مثل ها و داستان های زیادی میان نقل می کنند که معروف ترین آن این بود:«غذای صبح را خودت بخور،ناهار را با دوستت بخور ، شام را برای دشمنت بگذار!»