همشهری آنلاین- ثریا روزبهانی: گوش اهالی به‌جای بوق‌های ناهنجار خودروها به شنیدن صدای شیهه اسب‌ها از اسطبل عادت کرده بود و این صدا سکوت زمین‌های خاکی که امروز به خیابان دامپزشکی معروف است در هم می‌شکست.
خیابان دامپزشکی یکی از خیابان‌های مهم مناطق ۹ و ۱۰ شهر تهران است. این خیابانِ یک‌طرفه از بزرگراه شهید آیت‌الله سعیدی آغاز و با عبور از تقاطع‌های هاشمی، یادگار امام (ره)، جیحون، کارون، قصرالدشت، خوش و رودکی به بزرگراه شهید نواب منتهی می‌شود. هرچند که این خیابان نسبتاً طویل در مرکز تهران واقع‌شده، اما هنوز می‌توان بافت قدیمی و فرسوده بسیاری را در آن دید. «حاج عباس نبی پور» یکی از قدیمی های محله که کودکی‌اش را در این خیابان گذرانده و از سال ۴۲ در همین خیابان مغازه‌اش را راه انداخته، به تاریخچه خیابان دامپزشکی اشاره می‌کند و می‌گوید: «در زمان‌های قدیم اینجا خرابه بود و اصلاً چهره پایتخت به خود نداشت. ولی حالا ساخته‌شده و چهره متفاوتی نسبت به گذشته‌اش پیداکرده است. در آن دوران اینجا محدوده آب و برق نداشت و زمین خاکی بود. هفته‌ای یک‌بار میر آب می‌آمد و آب را به آب‌انبارها می‌انداخت. به همین خاطر روزها هم برای آب خوردن از سر چهارراه که آب‌لوله‌کشی وجود داشت آب به خانه می‌آوردیم. »
او در ادامه می‌گوید: «الآن نسبت به آن زمان‌ها خیابان دامپزشکی رونق پیداکرده است. خانه‌های این محله همه یک طبقه یا ۲ طبقه و تعداد خانوارهای هر خانه هم زیاد بود. به قولی عیال‌وار بودند. در سال‌های قبل، در انتهای خیابان از سمت نواب یکی از اسطبل‌های سلطنتی قرار داشت و دامپزشکان برای معالجه اسب‌های سلطنتی به آنجا می‌آمدند و بعدها نیز آن مکان به اداره دامپزشکی ارتش معروف شد. بعد از گذشت مدتی آنجا را تحویل دانشکده دامپزشکی دادند. تقریباً ۸۰ سالی می‌شود که نام این خیابان دامپزشکی است و قبل از آن این خیابان نامی نداشته و باغ های آن بخشی از اراضی طرشت محسوب می‌شد و به خاطر همین به قسمتی از آن محله سه‌راه طرشت می‌گفتند. »