همشهری آنلاین- زینب زینال زاده: تهران شناسان تعریف های متفاوتی از خیابان ولیعصر(عج) دارند اما شاید زیباترین آنها متعلق به دکتر «اسکندر مختاری طالقانی»، پژوهشگر حوزه شهری است که می‌گوید: «شاکله و استخوان بندی اصلی شهر تهران بر قامت خیابان ولیعصر(عج) استوار است و این خیابان ستون فقرات شهر محسوب می‌شود.»
این میدان به عنوان بخشی از پیکره شهر تهران، شاهد و میزبان ۳ دورة تاریخی بوده است. در دورة «قاجار»، کوچه باغی باریک و کم‌عرض در میان باغ‌های شهر قاجار بود. در دوران «پهلوی» به سبب تغییر حکومت از خاندان قاجار به پهلوی، به راه ارتباطی بین شهر قدیم تهران و ییلاق شمیران تبدیل شد تا ارتباط دهندة کاخ «مرمر» و کاخ «سعدآباد» باشد. در دوره سوم که مربوط به انقلاب اسلامی است، خیابان ولیعصر(عج) به مرحلة جدیدی از حیات شهری پا گذاشت و از سوی سازمان میراث فرهنگی در لیست آثار ملی قرار گرفت.
شیب طبیعی زمین، وجود سفره‌های آب زیرزمینی به ویژه قنات‌ها، بهره‌مندی از چشم‌انداز «البرز» و قلة «توچال» و وجود درختان پهن‌برگ چنار در سراسر مسیر، همه ویژگی‌های منحصربه فرد این خیابان هستند.
طراحی و ساخت خیابان ولیعصر(عج) به همت مهندسان تحصیل کرده فرانسوی، که آنها سال‌ها در بلدیه تهران کار می‌کردند، انجام شده است و به همین دلیل الگوی خیابان‌های فرانسوی است و از همان ابتدا تفرجگاه عابران پیاده محسوب می‌شد. در حقیقت مانند یک باغ خطی است که خودروها از وسط درختان عبور می‌کنند و عابران هم در دو طرف درختان و کنار نهرها و زیر سایه برگ‌های پهن چنار قدم می‌زنند.
خیابان ولیعصر(عج) با توجه به اینکه مکان رویدادهای تاریخی بوده و نشانه‌های تاریخی مانند خانه مشاهیر و مکان‌های مذهبی و اداری و آموزشی در آن دیده می‌شود هویت شهر تهران نیز محسوب می‌شود و می‌توان گفت خیابان ولیعصر(عج) تاریخ گذشته است و آیینه امروز.