خدایا مرا در این روز، در به پا داشتن دستوراتت نیرومند ساز
و شیرینی یادت را به من بچشان
و به کرمت، مرا در این روز برای ادای شکر و سپاس به درگاهت مهیا کن
و در حفاظت گاه و پوشش خانه خودت مصون دار،
ای بیناترین بینایان.
شیرینی ذکر
بی شک هر چه انسان به خداوند متعال نزدیک‌تر شود و مراتب قرب و رضوان او را بیشتر بپیماید، قوی‌تر می‌شود و ذکر و یاد خدا برای او شیرین‌تر می‌گردد و نعمت‌های خدا را بیشتر و بهتر می‌بیند و با معرفتی که از سوی خدا به او هدیه شده است، شکر بر نعمت‌ها را لازم‌تر می‌بیند.
بدیهی است که چتر عنایت، حمایت و حفظ پروردگار نیز بر سر چنین بنده‌ای بیشتر سایه می‌افکند و او را از لغزش‌ها حفظ می‌کند و در رسیدن به مقاصد معنوی موفق می‌سازد. به طور اجمال بیداری از خواب غفلت، آمرزش گناهان، نزدیک شدن به رضوان الهی، دور شدن از غضب پروردگار، علم و آگاهی، دوری از سفاهت و نادانی،برخورداری از هر خیری، نکات مهم در دعاهای سه روز اول است.
با نگاهی اجمالی به این نکات مقدماتی در می‌یابیم که در صورت اجابت این دعاها، شخص دعاکننده و روزه دار مراتبی از عرفان و معنویت را طی کرده و در اجرای اوامر و فرامین خداوند قوت یافته بی‌تردید ذکر خدا را بر ذکر غیر ترجیح داده و راز و نیاز با او را لذیذ یافته است.
بدیهی است که چنین عرفانی او را به شکر نعمت‌هایی که خدا به او ارزانی داشته وا می‌دارد. نکته مهمی که از این دعای شریف می‌توان برداشت کرد این است که انسان عارف نیروی انجام اوامر و لذت راز و نیاز با محبوب و توفیق شکر را نیز از پروردگار می‌بیند و از او طلب می‌کند و برای خود هیچ گونه توانی برای انجام امر خدا و یا ادای شکر او نمی‌بیند؛
یعنی بنده مؤمن هم امر را از خدا می‌بیند و هم توفیق و توان انجام آن را. هم نعمت را از او می‌بیند و هم توفیق شکر آن را. آری انسان هر چه آگاه‌تر، بیدارتر، عالم‌تر و به خدا نزدیک‌تر گردد، بیشتر به ضعف خود و قدرت خدا پی می‌برد و در دعا کردن و کمک خواستن از او بیشتر تلاش می‌کند.
مضامین این دعای شریف مورد تأیید و تأکید قرآن کریم است؛ در مورد جمله اول دعا به آیه 39 سوره کهف می‌توان اشاره کرد که می‌فرماید: «لا قُوَّهًَْ إِلاَّ بِاللَّه؛ قوّت (و نیرویی) جز از ناحیه خدا نیست» قرآن کریم نیز مقام ذاکران را چنین ترسیم کرده است: «وَ الذَّاکِرینَ اللَّهَ کَثیراً وَ الذَّاکِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَهًًْ وَ أَجْراً عَظیماً؛ و مردانی که بسیار به یاد خدا هستند و زنانی که بسیار یاد خدا می‌کنند، خداوند برای همه آنان مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است».
به راستی چه شیرینی و لذتی بالاتر از این که خدا علاوه‌بر بخشش گناهان آنان، اجر عظیم نیز برای آنان آماده کرده است. مقام و اجری را که خدا مهیا کند و آن را عظیم بشمارد، بی‌تردید از محاسبه ما انسان‌ها خارج است.
لذا تنها کسانی که به چنین مقاماتی ایمان دارند و به مقام حب پروردگار رسیده اند، شیرینی ذکر خدا را درک می‌کنند و با ذکر او به مقام اطمینان و آرامش دست می‌یابند.