همشهری آنلاین- زهرا کریمی:
مردم شهرم را دوست دارم
رفت و آمدهای روزانه سلیمانی از چهارراه پارک وی تا میدان تجریش و تماشای دیوار خانه‌های منطقه به او ایده اجرای طراحی و نقاشی داد. او درباره انتخاب دیوار خیابان ولی‌عصر(عج) بعد از چهارراه پارک وی برای نقاشی می‌گوید: «اگر دیواری حس خوبی از زندگی را به من بدهد با توجه به تخصصی که در طراحی دارم، ناخودآگاه در ذهنم طرح می‌زنم. گاهی در برخی محله‌ها فضاهایی دیده می‌شود که می‌توان به وضوح جای خالی هنر را در آن حس کرد. قدم زدن زیر سایه درختان چنار چهارراه پارک وی تا میدان تجریش توأم با آرامش، سکوت و رنگ‌های خاکستری است. در حالی که این خیابان از شهرمان که در میراث فرهنگی هم ثبت شده است می‌تواند دیوارهای زیباتری داشته باشد. وقتی فراخوان بهارستان از اداره زیباسازی تهران به دستم رسید تنها یک هدف برای شرکت در فراخوان مشوقم شد و آن هم سکوت بی‌رنگ خیابان ولی‌عصر(عج) و چنارهایش بود. بین دیوارهای منتخب در خیابان ولی‌عصر(عج)، یکی از مالکان در ابتدای خیابان بعد از پارک وی اجازه کار داد و با همکاری این مالک عزیز طرح ماهی و درخت را اجرا کردم. »
این هنرمند جوان از ایده عابران و ساکنان محله محمودیه هم استفاده کرده است. او می‌گوید: «زمانی که کار نقاشی دیواری در خیابان ولی‌عصر(عج) آغاز شد روزهای شیوع ویروس کرونا بود و همه عابران و مردم ماسک زده و دستکش پوشیده بودند و بدون هیچ توقفی از کنارم می‌گذشتند و هیچ توجهی به حضور من و داربست‌ها نداشتند. مردم اسیر این ویروس منحوس بودند و سلامتی و حفظ جان برایشان ارزش بیشتری داشت و شاید کارکردن یک دختر جوان در سرمای پایان سال و اوج شیوع کرونا چندان جالب نبود اما در روزهای پایانی کار وقتی طرح روی دیواره نشست یکی یکی آنهایی که اهل هنر بودند از هرج و مرج و شلوغی شهر خود را خارج می‌کردند و به خلوت من قدم می‌گذاشتند و گاهی درباره ماهی‌های بزرگ اطراف درخت حرف دلشان را می‌زدند. من هم با حرف دل مردم تغییراتی در بدنه اصلی کار ایجاد کردم. حرف زدن تعدادی از شهروندان با من در کنار طراحی‌ام حس وصف نشدنی است و اینجاست که می‌توانم بگویم مردم شهرم را دوست دارم. »
هنر را از گالری‌ها به شهر بیاوریم
فداکار، جوان هنرمند نقاش می‌گوید: «دلمشغولی شهروندان زیاد است و به همین دلیل بیشتر اوقات وقتی از کنار خانه‌های قدیمی و مخروبه می‌گذرند توجهی به بناها و قدمتشان ندارند. در عوض ایده خلاقانه همسایه‌ها و چیدمان چند گلدان رنگی پشت پنجره چنان چشمنوازی می‌کند که هوش و حواس آدم را می‌برد چه برسد به فکر کردن به مشکلات. طراحی درهای چوبی و فرسوده محله‌ها را به اداره زیباسازی شهرداری تهران پیشنهاد دادم تا بتوانیم با احیای درهای فرسوده به شهر جلوه‌ای از هنر و رنگ بدهیم. » درهای قدیمی خانه‌های فرسوده شهرمان به دست توانای او با نقوش سنتی و رنگی از آبی لاجوردی تا نارنجی عنابی طراحی شد. او درباره نقاشی روی درهای چوبی که قفل آهنی دارند و سال‌هاست باز نشده‌اند می‌گوید: «معمولاً در بازدید از کاخ‌موزه‌ها نظرم جلب زیبایی منحصربه‌فرد نقوش زیبای روی درهاست. »
احیای بافت سنتی
فضای خانه‌های قدیمی اغلب با آینه، شیشه، نقوش و قابی از نقاشی دیواری پیراسته شده‌اند و این نشان از توجه ساکنان آن خانه به هنر دارد. در صورتی که امروزه این نوع طراحی از خانه‌ها به فراموشی سپرده شده است. به نظر من تنها راه برای احیای این سنت قدیمی رنگ‌آمیزی درهای چوبی خانه‌های قدیمی در محله زعفرانیه بود. خوشبختانه امسال موفق شدم در فراخوان بهارستان اداره زیباسازی شرکت کنم و پیشنهادم به تأیید داوران اداره زیباسازی برسد. امسال ۹ در از درهای قدیمی تهران را با این نقوش زیباسازی کردم. » فداکار از تجربه کار با اداره زیباسازی شهرداری تهران می‌گوید: «همکاری زیادی با اداره زیباسازی داشتم و در دوسالانه دیوارنگاری هم طرح‌هایم برای اجرا پذیرفته شد و این دومین همکاری‌ام با سازمان است و خوشبختانه موفق شدم در اسفند ماه ۹ در چوبی را با اندک مرمتی نقاشی کنم. حدود ۷ در برای منطقه یک کلید خورد؛ ۴ در از آنها ابتدای محله زعفرانیه و ۳ در دیگر در محله باغ فردوس بود. قبل از شروع کار فکر می‌کردم مردم این هنرها را فراموش کرده‌اند در حالی که در روزهایی که مشغول کار بودم بسیاری از همسایه‌ها و اهالی محله می‌پرسیدند: سفارش رنگ‌آمیزی در منزل با این نقوش را قبول می‌کنید؟ این برخورد و سؤال‌ها مرا به هدفم نزدیک کرده است و معتقدم اگر هنر به بیرون از دیوارهای گالری بیایید مردم با آن زود انس می‌گیرند و آن را به خانه‌هایشان دعوت می‌کنند. »