همشهری آنلاین-راحله عبدالحسینی: او هم مانند دیگر هنرمندان امسال با حال و هوای خاص دیگری به سال نو خوشامد گفته و همراه با پویش «در خانه بمانیم» فعالیت‌های هنری و تدریس ردیف‌های آوازی را از خانه و از طریق فضای مجازی دنبال کرده است. گلریز روزهای سخت بحران کرونا را بی‌شباهت به برهه‌های سخت دیگری که مردم از سر گذرانده‌اند، نمی‌داند و معتقد است که با همدلی و یکپارچگی، سربلند از این بحران خواهیم گذشت. اما این بار باید با جان و دل به توصیه‌های پزشکان گوش بسپاریم: «آنها فرمانده این بحران هستند و باید حرف‌هایشان را مو به مو آویزه گوش کنیم.» گلریز که این روزها دهه هفتم زندگی را پشت سر می‌گذارد سال‌هاست در خیابان آفریقا زندگی می‌کند و هم‌محله‌ای ماست. با او درباره فصل بهاری که باید در خانه ماند گپ زده‌ایم. او برای دلنشین شدن خانه‌نشینی هم پیشنهاداتی دارد.
در عمل به توصیه پزشکان همدل باشیم
گلریز بهار را دل‌انگیز می‌داند و جشن سال نو را یک رویداد باستانی. می‌گوید: «به نوروز و بهار دل‌انگیز که یک رویداد باستانی است احترام می‌گذاریم و آن را جشن می‌گیریم. این موضوع سر جای خود است. اما امسال که نوروز با یک بحران برای همه مردم ما همراه بود، باید نگاهمان را تغییر دهیم.
این حادثه یا بحران نه فقط برای مردم ما بلکه برای مردم دنیا مشکل‌ساز شده و همه اقشار را درگیر خود کرده است. به همین دلیل همه ما باید از محله خودمان شروع کنیم و همدل باشیم. با هر سلیقه و هر دیدگاهی باید این بار به یکسری توصیه‌های بهداشتی احترام بگذاریم. یعنی در این موضوع هم نظر باشیم. تا به قول کادر پزشکی کرونا را شکست دهیم. اینجاست که باید نو شدن و بهاری شدن را با همدل شدن برای غلبه بر یک بحران جشن گرفت. تأکیدات و تأییدات عزیزان پزشک و پرستار را همان‌طور که از اسفند ماه سرلوحه زندگی روزمره قرار دادیم همچنان ادامه دهیم که راه نجات از روزهای تاریک بیماری همین است.»
فصل تازه
گلریز که صدایش با حال و هوای روزهای انقلاب اسلامی و جبهه‌های جنگ تحمیلی پیوند خورده است از سختی‌هایی که پیش از این از سر گذرانده‌ایم می‌گوید: «ملت ما ثابت کرده که در حوادث طبیعی مثل سیل، زلزله یا وقایعی مثل جنگ تحمیلی با اتحاد همیشگی خود به میدان آمده و هر کسی هر آنچه در توان داشته برای بهبود اوضاع همنوعانش انجام داده است. روزهای دفاع‌مقدس را به یاد بیاوریم. رزمندگانی که هنگام نوروز از خانواده‌هایشان دور بودند. چطور در دوران دفاع‌مقدس همه با رزمندگان همدل و همصدا بودیم؛ حالا باید با پزشکان که در صف اول نبرد با بیماری کرونا هستند همراه باشیم و حرف‌هایشان را لبیک بگوییم.
خوب است این روزها به تاریخ ایران نگاهی بیندازیم و بحران‌ها را یکی پس از دیگری بخوانیم و ببینیم مردم ما چه کردند و چطور بر تلخی و تباهی روزهای بحران فائق آمدند.»
او درباره تلاقی این روزهای کرونایی با نو شدن فصل و آمدن بهار می‌گوید: «نوروز امسال را مثل همیشه نتوانستیم جشن بگیریم و دور هم باشیم. شرایط برای همه ما همین‌گونه بود و باید به توصیه‌های بهداشتی عمل می‌کردیم. اما نوروز را ودیعه فصل جدید قرار دادیم. همان‌طور که منزل را خانه‌تکانی کردیم، این بار با فرصت بیشتری که داشتیم در خودمان تجدیدنظر کردیم. در فرصت خانه‌نشینی در بهار باید رفتارهای درست و غلط خودمان را مرور کنیم. شاید این فرصتی بود که همیشه منتظرش بودیم. با خانواده وقت بیشتری بگذرانیم. زمانی برای گفت‌وگوی بیشتر فراهم است. بهار تازه آغاز شده و فرصت داریم از خدا برکت و سلامتی برای همه مردم جهان در طول سال را بخواهیم.»
هنر، تسلای دل جامعه می‌شود
گلریز از حال و هوای این روزهای بهاری می‌گوید: «همیشه سعی دارم خودم را با حال و هوای فصول مختلف وفق بدهم. الان در فصل بهار باید حال دلمان را خوب نگه داریم. هرچه زمستان سخت و بی‌رنگ باشد باز هم بهار بر آن غلبه می‌کند و نوید رویش می‌دهد. ما هم باید از طبیعت بیاموزیم و امید را در دلمان برویانیم و به فردای روشن چشم بدوزیم.»
او مسئولیت خود را در این برهه زمانی این‌طور بیان می‌کند: «نخست اینکه من همدلی و همسویی در جامعه هنری برای شکست بیماری و گوش سپردن به صحبت‌های پزشکان را می‌بینم. دوم اینکه تا جایی که در حیطه توان من باشد سعی می‌کنم کارهای ثمربخش هرچند کوچک را در این مدت انجام دهم. باز هم تأکید می‌کنم که با همبستگی، همدلی و همنوایی می‌توانیم این مرحله را پشت سر بگذاریم. ما، هنرمندان هم می‌توانیم نقش زیادی در تسکین مردم داشته باشیم و با هنر تسلای دل مردم باشیم.»
سرسبزترین بهار تقدیم تو باد
این خواننده هم‌محله‌ای از رفتارهای ناشایست بعضی از مردم می‌گوید: «این شرایط گذرا و آزمایش الهی است. بعضی‌ها که تابع دنیا هستند در این شرایط که کار و کاسبی مردم مختل شده به احتکار یا کارهای ناشایست دیگری دست می‌زنند. ای کاش به عقل‌شان، رجوع و ایرانی بودنشان را مرور کنند. در حالی که همه دنیا با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کند چطور یک ایرانی که به نوعدوستی زبانزد است می‌تواند به چنین کارهایی دست بزند؟! »
گلریز خوانندگان همشهری محله را به شعری زیبا دعوت می‌کند و می‌گوید: «اگر می‌توانستم برای خوانندگان همشهری محله ترانه‌ای می‌خواندم تا حالشان خوب شود. با این حال شعری تقدیم می‌کنم تا حال و هوای بهار را بیشتر احساس کنند:
سرسبزترین بهار تقدیم تو باد
آوای خوش هزار تقدیم تو باد
گویند لحظه‌ای است روییدن عشق
آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد»
پیام‌های ویدیویی و خواندن ترانه بهاری
از اسفند ماه سال گذشته تاکنون با تهیه و ارسال پیام‌های تصویری به دوستان و آشنایان و خواندن ترانه‌های بهاری و اشعار متناسب فصل بهار سعی کرده‌ام حال و هوای بهاری را برای دوستانم از طریق دنیای مجازی ارسال کنم.
به هر حال امکانات فضای مجازی الان در اختیار ماست و باید از آن برای بهتر شدن حالمان در شرایط فعلی بهره‌ببریم. با تعطیل شدن کلاس‌های درس، آموزش را برای شاگردانم متوقف نکردم. از طریق تماس‌های تصویری با هم در ارتباط هستیم و تمرین می‌کنیم. گوشی تلفن همراه الان برای من مثل یک کلاس درس شده است.
فرصتی برای کمک به همسر
روزهای خانه‌نشینی برای ما گاهی طولانی می‌شود. من هم مثل همه مردم سفر و دیگر برنامه‌هایم را لغو کردم. اما این فرصت برای هرکدام از ما می‌تواند به شکلی در زندگی شخصی‌مان متجلی شود. شاید کسی دنبال یاد گرفتن علم یا هنری بود که حالا می‌تواند از سایت‌های مربوط اطلاعات بیشتری به دست بیاورد. پیشنهاد اصلی من در این شرایط رو آوردن به کتاب است که انیس کنج تنهایی کتاب است. این فرصت برایمان فراهم شده تا به کارهای عقب افتاده برسیم. من از این فرصت برای دوره کردن ردیف‌های آوازی استفاده می‌کنم. مقداری هم به همسرم در کارهای خانه کمک می‌کنم که از منظر دینی هم به آن توصیه شده است.