همشهری آنلاین _ بهاره خسروی: اما اصل ماجرا خلاف این گمان است و آنها در کمال آرامش زیر یک سقف زندگی می‌کنند و باور دارند بخش مهمی از این آرامش زندگی‌شان را مدیون ورزش هستند. «اکبر طالعی» و «شیما ایمانی»، هر ۲ در رشته «نیو فول کنتاکت» از شاخه‌های رشته ورزشی «کاراته» فعالیت می‌کنند و در کسوت مربیگری در یک باشگاه ورزشی که برای کشف استعدادها نسل جدید در ورزش‌های رزمی راه‌اندازی کرده‌اند، فعالیت می‌کنند. بنیانگذار این رشته رزمی «اکبر طالعی» در کشور بود. در این گزارش مهمان این زوج رزمی‌کار شدیم تا از نزدیک با زندگی این زوج آشنا شویم.
ورزش نیو فول کنتاکت، از شاخه‌های ورزش کاراته است که با تلاش اکبر طالعی، همسایه ما در کشور بنیانگذاری شد. کاری سخت و دشوار که به گفته خودش تا به ثبت رسیدن این ورزش، چند کفش آهنی اسقاط کرده است. اکبر آقا بچه اردبیل است و با ورزش «کشتی» قدم در وادی ورزش می‌گذارد. اما اینکه علاقه به ورزش‌های رزمی چگونه در وجودش ریشه زد؟
در پاسخ به دوران کودکی و کتابخوانی‌اش بازمی‌گردد و می‌گوید: «در کودکی اهل کتابخوانی بودم. کتابی درباره «بروسلی» و ورزش‌های رزمی خواندم. پس از خواندن این کتاب، در رویاهای کودکانه‌ام، خواب سفر به «ژاپن» و شرکت در مسابقات رزمی را می‌دیدم. در واقع نقطه آغاز علاقه‌ام به ورزش‌های رزمی از همین‌جا بود. اما به سبب کمبود امکانات و نبود آشنایی با ورزش‌های رزمی، سراغ ورزش کشتی رفتم و در رده نونهالان قهرمان استان شدم. »
اما علاقه اکبر آقا به ورزش‌های رزمی همچنان به قوت خود پا برجا بود. به دنبال همین علاقه در بزرگسالی و در دوران تحصیل و دانشگاه و خدمت سربازی به رشته ورزشی کاراته روی آورد. سال ۱۳۶۹ شمسی برای تکمیل یادگیری و آموزش ورزش کاراته راهی کشور ژاپن شد.
- بازگشت با کوله‌باری از تجربه
سفر به کشور ژاپن و آشنایی با استاد «کانچو میاگاوا» و شاگردی نزد او، نقطه عطف موفقیت‌های همسایه ما در رشته ورزشی نیوفول‌کنتاکت بود که افتخارها و موفقیت‌های فراوانی را در کارنامه ورزشی خود ثبت کرد. مقام قهرمانی مسابقات کشور ژاپن، کسب کمربند طلایی و عنوان قهرمانی در سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲، همچنین قهرمانی کمربند طلایی از سال ۱۹۹۴ تا سال ۲۰۰۰، کسب عنوان قهرمانی مسابقات جایزه بزرگ کاوان و... کلی افتخارات که موجب شد اکبرآقا از پس همه این آزمون‌ها سربلند بیرون بیاید و به کسوت «سایکو شیهان» (مربی و استادی) برسد.
اکبر آقا با همه موفقیت‌هایی که داشت، دل و جانش به عشق کشور و اعتلای دانش ورزشی می‌تپید. برای همین با کوله‌باری از تجربه به سرزمین مادری بازگشت. او در این‌باره می‌گوید: «سال ۱۳۷۹ برای نشر دانشم و پرورش استعدادهای کودکان و نوجوانان کشورم، دوباره به ایران بازگشتم. بازگشتم به ایران نقطه سر خط بود. باید همه چیز را از صفر آغاز می‌کردم. کفش آهنین به پا کردم، اول راهی شهرم اردبیل شدم و بعد هم به تهران آمدم. اما به لطف حمایت مسئولان و پیگیری‌های خودم موفق شدم یک رشته ورزشی رزمی را به ثبت برساندم. تقریباً از سال ۱۳۸۱، چندین دوره مسابقه در این رشته برگزار کردیم. »
کسب عنوان قهرمانی در مسابقات نیوفول‌کنتاکت، سال ۱۳۹۷ در کشور ژاپن، آخرین موفقیت تیم کاراته این ورزشکار همسایه ما است. او این روزها در فدراسیون «ورزش‌های رزمی»، برای پیشرفت و کشف استعدادهای ورزشی کشور تلاش می‌کند. البته به این کارنامه باید سمت نایب رئیسی فدراسیون جهانی ژاپن را نیز اضافه کنیم.
- افزایش اعتماد به نفس و میزان یادگیری
بسیاری از خانواده‌ها از ورزش کردن فرزندانشان در رشته رزمی، واهمه دارند و گمان می‌کنند تمرین و ورزش‌های رزمی، روحیه خشونت‌طلبی را در آنها زنده می‌کند. طالعی در میان صحبت‌هایش به این موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «برخلاف فضای خشن ورزش‌های رزمی، این‌گونه ورزش‌ها موجب افزایش روحیه اعتمادبه‌نفس و حتی ضریب هوشی و یادگیری در میان کودکان و نوجوانان می‌شود. چراکه بسیاری از تعلیمات این رشته ورزشی درباره ادب و احترام و کنترل خشم است. »
اکبر آقا در طول سال تحصیلی، کارنامه درسی شاگردانش را کنترل می‌کند و در کنار ورزش به موفقیت در تحصیل اهمیت زیادی می‌دهد. او سپاسگزاری مردم را از زحماتش برای آموزش و تعلیم فرزندانشان، بهترین دستمزد می‌داند.
- از تکواندو تا کاراته
شیما ایمانی، همسر اکبر آقا نیز از مربیان زحمتکش و پرتلاش رشته ورزشی نیو فول کنتاکت در بخش بانوان است. او با داشتن ۲ پسر بچه کوچک و مشغله‌های مادرانه، یکی، ۲ سئانس از کلاس‌های باشگاه را برای بانوان محله و علاقه‌مندان به ورزش‌های رزمی اختصاص داده است. همسایه ما که فعالیت ورزشی‌اش را با ورزش «تکواندو» آغاز کرده با یادی از دوران کودکی و حمایت‌های خانواده‌اش، می‌گوید: «ورزش تکواندو را از ۱۰ سالگی در زادگاهم «مراغه» آغاز کردم. خانواده‌ام حامی خوبی برای ورزش کردنم بودند. در یادگیری تکواندو، جلوتر از سنم، تا دان ۳ پیش رفتم. اما به سبب سن و سال کمم، مدرک دان ۱ نصیبم شد. امکانات ورزش رزمی در شهر ما خیلی محدود بود، اما با همه اینها ورزش کردن را رها نکردم و تقریباً از ۱۸ سالگی به‌عنوان مربی آغاز به فعالیت کردم. مربی تیم دانشگاه آزاد مراغه شدم تا اینکه به سبب همسرم، رشته ورزشی نیو فول کنتاکت، به ورزش کاراته اضافه شد. البته آن زمان ما هنوز ازدواج نکرده بودیم. من علاقه‌مند به این رشته ورزشی شدم و آن را دنبال کردم. در دوره‌های مربیگری نیوفول‌کنتاکت شرکت کردم و موفق به دریافت مدرک مربیگری شدم. سپس با همسرم ازدواج کردم و بقیه ماجرا که تعریف کردند. »
- زندگی آرام به یمن ورزش
ایمانی، یکی از مهم‌ترین ویژگی ورزش کردن را ایجاد آرامش روانی در افراد و انتقال آن به خانواده می‌داند. او با بیانی طنزآلود به برداشت‌های جالب و عجیب مردم از زندگی مشترک‌شان اشاره می‌کند: «وقتی خانواده شاگردانم مطلع می‌شوند که من و همسرم هر ۲ رزمی‌کار هستیم، به شوخی و کنایه می‌گویند: «وای خانه شما میدان جنگ است. » گاهی می‌پرسند: «بی تردید خانه شما رینگ مسابقه و جنگ است. یا مستمر در جنگ و ستیز هستید. » در صورتی که ما در کمال آرامش در کنار هم زندگی و کار می‌کنیم. زیرا پیش از هر چیزی ورزش کردن به ما اخلاق و حفظ آرامش را آموزش می‌دهد. در حقیقت بخشی از این آرامش زندگی را مدیون ورزش کردن هستیم. »
خانم ایمانی به زوج‌ها توصیه می‌کند که بی‌شک ورزش را در برنامه زندگی‌شان بگنجانند. این موضوع به تحکیم روابط زندگی زناشویی و ایجاد آرامش روانی کمک فراوانی می‌کند.
- افزایش سرانه‌های ورزشی
آقای طالعی ۱۹ سال است در همسایگی ما محله باغ صبا سکونت دارد. این هم‌محله‌ای روی آوردن جوانان به ورزش را مهم‌ترین عامل پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی می‌داند. با اینکه طالعی چند وقتی است که همراه همسرش یک باشگاه ورزشی برای کشف استعدادها در محله باغ صبا راه‌اندازی کرده، اما معتقد است که با همه این اوصاف منطقه ۷ نیازمند ارتقای سرانه ورزشی برای ترویج فرهنگ اخلاق مدار و نسلی پویاست.
او می‌گوید: «در تمام این سال شاگردان موفق زیادی را در باشگاه تربیت کرده‌ام که بیشتر آنها همسایه و بچه‌محل‌مان بودند. اما متأسفانه در منطقه ۷ سرانه ورزشی به نسبت جمعیت کم است. به‌ویژه در ناحیه ۳ که نیاز داریم به تعداد باشگاه‌های ورزشی آن افزوده شود. البته من این موضوع را همه جا از جمله آموزش و پرورش، شهرداری و شورایاری مطرح کرده‌ام؛ چراکه هرچه به تعداد باشگاه‌ها و مجموعه‌های ورزشی در محله‌ها اضافه شود به همان میزان آسیب‌های اجتماعی کاهش پیدا می‌کند. »