همشهری آنلاین- مهدی اسماعیل‌پور: ضدعفونی کردن محله‌ها از سوی گروه‌های داوطلب مردمی راه نیفتاده بود، مردم این محله در قالب گروه‌های چند نفره از این خیابان به آن خیابان و از این کوچه به آن کوچه می‌رفتند و محله را ضدعفونی می‌کردند. پویش «بخشیدن کرایه واحدهای تجاری و مسکونی» در ماه‌های اسفند و فروردین هم از این محله آغاز شد. در ماجرای جمع‌آوری کمک‌های نقدی و غیرنقدی برای کمک به افراد و خانواده‌های بی‌بضاعت هم تهرانسری‌ها اگر در مقام نخست نبودند، دست‌کم از نخستین‌ها محسوب می‌شوند.
این موضوع تنها به بحران «کرونا» محدود و مربوط نمی‌شود. پیش از آن هم تهرانسر و مردمانش در کارهای اجتماعی مانند کمک به نیازمندان، جمع‌آوری کمک برای سیل زدگان و زلزله‌زدگان هر گوشه و کناری از کشور و گرفتن دست نیازمندان و کمک به کودکان‌کار و مواردی از این قبیل، فعال و پیش‌رو و اغلب آغازکننده بودند. در پشت این همه کمک و فعالیت هم افراد خیّری هستند که بخشی از کار و گوشه‌ای از هزینه‌ها را تقبل می‌کنند. به گفته شورایاری و سرای محله باشگاه «نفت»، تعداد افراد خیّر محله که در کارهای خیر مشارکت دارند، به ۳۰ نفر می‌رسد. فرصتی دست داد تا با جمع کوچکی از آنها دور هم جمع شده و همکلام شویم.
بخشش اجاره وظیفه‌ام بود
«جابر انصاری»، از سال ۱۳۷۴ ساکن محله تهرانسر است. او علاوه بر همه کارهای خیری که انجام داده و تمایلی ندارد تا به آنها اشاره کند، اجاره ۲ ماه مغازه‌هایش را به مستأجرها بخشید. انصاری، درباره انگیزه‌اش از فعالیت در کارهای خیر به همشهری محله می‌گوید: «بخشش هم در دین اسلام و هم فرهنگ ایرانی ریشه دارد. هردوی اینها به ما می‌گوید که باید در حد توانمان هوای مردم، همسایه، هم‌محلی، همشهری، هموطن و هم‌نوع‌مان را داشته باشیم.
وقتی موضوع کرونا پیش آمد، بر خودم واجب دیدم که اجاره این ۲ ماه را از مستأجران نگیرم تا خدایی ناکرده در روزهایی که کسب‌وکار نداشتند، دچار مشکل نشوند و ان‌شاالله کسب و کار آنها و همه مردم دوباره رونق بگیرد. » انصاری تأکید می‌کند افراد زیادی هم هستند که در این بحران کرونا، بیشتر آسیب دیدند که دستفروش‌ها و کارگران روزمزد از جمله آنها هستند: «همه به نوعی در این بحران کرونا آسیب دیده‌اند، یکی کمتر و یکی بیشتر، اما هستند اقشار وگروه‌هایی مانند کارگران و دستفروشان روزمزد که در این ۲ ماه هیچ درآمدی نداشتند و شرمنده زن و فرزندانشان شدند. بر هرکدام از ما که دست‌مان می‌رسد، واجب است به شکلی که احترام و شخصیت‌شان حفظ شود، به آنها کمک کنیم. »
همدلی تهرانسری‌ها
«داود حاج اسفندیاری»، دبیر شورایاری محله باشگاه نفت، درباره فعال و پویا بودن اهالی تهرانسر از ریشه تاریخی این ویژگی می‌گوید: «تهرانسر از همان ۳۰ـ ۴۰ سال پیش که شکل گرفت، مانند یک روستای مدرن بود. از این‌رو می‌گویم روستای مدرن که در فضاهای شهری اغلب مردم با هم غریبه و بیگانه هستند، اما در تهرانسر، از قدیم، مردم مانند فضای روستایی با هم مراوده داشتند و ۱۰ کوچه این طرف و ۱۰ کوچه آن طرف کوچه خودشان را می‌شناختند. در سال‌های اخیر هم که بافت شهری تهرانسر تغییر کرده و جمعیت با ورود تازه واردها زیاد شده تا حدودی این ویژگی حفظ شده است و اهالی قدیمی هنوز با هم در ارتباط هستند و یکدیگر را می‌شناسند و هوای هم را دارند. این همکاری و مشارکت و همدلی که به‌ویژه در کارهای خیر و مسئولیت‌های اجتماعی بین اهالی تهرانسر می‌بینید، ریشه در تاریخ محله دارد. »
حاج اسفندیاری درباره خیّران محله می‌گوید: «محله ما که ادغام شده ۳ محله تهرانسر «مرکزی»، تهرانسر «شمالی» و باشگاه «نفت» است، بیشترین جمعیت ساکن را دارد. در نتیجه هم خیّران و هم نیازمندانش از محله‌های دیگر تهرانسر شامل تهرانسر غربی، تهرانسر شرقی، شهرک «پاسداران» و شهرک «دریا» بیشتر است. خیّرهای محله در همه کارها از جمله جمع‌آوری کمک‌ها و اقلام مردمی برای نیازمندان به مناسبت شب‌عید، ماه مبارک رمضان، سال تحصیلی، کمک‌های ماهانه، هزینه‌های پزشکی، تهیه جهیزیه، ارسال کمک برای سیل زده‌ها و زلزله‌زده‌ها و به تازگی با ورود ویروس کرونا، بخشیدن کرایه‌ها و کمک در ضدعفونی کردن معابر و کمک به افراد آسیب دیده از این بحران، فعال و پیشقدم هستند. »
بچه پولدار نبودم، شرایط مردم را درک می‌کنم
«محمد الموتی»، ساکن ۴۰ ساله تهرانسر و مالک یکی از مجتمع‌های تجاری محله درباره کمک‌ها و فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش به همشهری محله می‌گوید: «به قول معروف «ای که دستت می‌رسدکاری بکن، پیش از آنکه از دستت نیاید هیچ کار». ما هم هرکاری انجام دادیم و می‌دهیم. انجام دادن وظیفه انسانی‌مان است. وقتی دیدم مستأجران، هیچ کاسبی نکردند و در بین آنها تازه عروس و داماد و زن و بچه‌دار هست، کرایه‌های آنها را بخشیدم تا خدایی ناکرده در شب‌عید به آنها فشار نیاید و کامشان تلخ‌تر از این نشود. به هرحال من هم بچه پولدار نبودم و سختی کشیده‌ام و شرایط مردم را درک می‌کنم. می‌دانم در این شرایط دستشان خالی است و چقدر زندگی برایشان سخت شده است.
من نیازی به تشکر و تأیید دیگران ندارم، اما وقتی چهره‌های کسانی را می‌بینم که توانسته‌ام کمی از مشکلات‌شان را حل کنم و خنده بر لب‌هایشان بنشانم، از ته دل شاد می‌شوم و همین برایم خیلی ارزشمند است. » الموتی از مردم می‌خواهد تا در این روزها، بیشتر هوای هم را داشته باشند: «ما مردم باید خودمان هوای هم را داشته باشیم و نگوییم که به ما مربوط نیست و دولت باید کمک کند. مردم باید خودشان دست هم را بگیرند و در کارهای خیر مشارکت کنند. خدا را شکر از وقتی کرونا آمده، مردم به‌ویژه در تهرانسر، خیلی به‌هم کمک کرده‌اند و این همدلی جای خوشحالی دارد. »
از هر دستی بدهیم از همان دست می‌گیریم
«خدابخش اســفندیاری»، از قدیمی‌های تهرانسر است و نزدیک به ۶۰ سال می‌شود که در این محله سکونت دارد، می‌گوید: «وقتی بحران کرونا پیش آمد و دیدم مستأجران کاسبی ندارند، گفتم اجاره یک ماه مغازه‌ها فدای سرتان. به هرحال آنها جوان هستند و با هزار زحمت و نسیه بار شب‌عید را برای فروش جمع‌وجور کرده بودند که روی دستشان ماند. به هرحال وقتی خدا لطف داشته و نعمتی را به ما داده است، وظیفه داریم تا هوای دیگران را داشته باشیم و هر کمکی از دست‌مان بر می‌آید، انجام دهیم.
از هردستی بدهیم، از همان دست می‌گیریم و تجربه به من آموخته که این یک واقعیت است. به‌ویژه بحران‌هایی مانند کرونا که پیش می‌آید باید بیش از پیش هوای همدیگر را داشته باشیم و به‌هم کمک کنیم. » اسفندیاری در تأیید اینکه تهرانسر اهالی فعال و خیّری دارد، می‌گوید: «تهرانسر را با هیچ کجا عوض نمی‌کنم. اینجا محله‌ای است که مردم بسیار خوب و فعال و متحدی دارد و قدیمی‌ها و بومی‌ها همدیگر را می‌شناسند. »