همشهری آنلاین_ مژگان مهرابی: در دل محله اتابک بقعه سبز رنگی قرار دارد که همیشه زائرانی دارد و مورد تکریم اهالی منطقه ۱۵ است. سر در آن طاق‌نمای آجری دارد و کوتاه است برای همین هرکسی قصد زیارت دارد، ناگزیر باید سرش را به نشانه ادب خم کند و با احترام وارد شود.
این بقعه در واقع مزار بانویی که نسبش به امام موسی کاظم(ع) می‌رسد. کسی که به زهد و پرهیزکاری شهره بوده است. نام واقعی او، ملکه «فخرالدوله دیلمی» است اما اهالی او را به «سیده ملک خاتون» می‌شناسند. تاریخ وفات او را 419 قمری نوشته‌اند. اما معماری بقعه‌اش به یکی دو قرن پیش برمی‌گردد.
آنچه درباره سیده ملک خاتون روایت می‌کنند، این است که او شاهزاده ایرانی بوده که در جوانی همسرش را از دست می‌دهد و چون فرزندانش کوچک بودند زمام حکومت ری را به دست می‌گیرد و مقتدرانه مملکت‌داری می‌کند. تا اینکه سلطان محمود غزنوی برای کشورگشایی قصد حمله به ری را می‌کند و در نامه‌ای می‌نویسد که یا تسلیم شود یا ملک ری را تصرف می‌کند.
سیده ملک خاتون هم در جواب می‌نویسد: «اگر پیروز شوی از یک زن برده ای که کار زیادی نکرده‌ای. اگر هم شکست بخوری از یک زن شکست خورده‌ای که برای تو خیلی بد می‌شود.» از این‌رو سلطان محمود هم منصرف شده و تا زمان حیات او به ری حمله نمی‌کند.