همشهری آنلاین_ مریم قاسمی: وی‌زاده محله شادآباد است و تعلق خاطر ویژه‌ای نسبت به محل تولد و منطقه18 دارد. همسرش «صدیقه محمدی» نیز از چهره‌های ورزشی شهرک ولی‌عصر(عج) است و سال‌هاست به‌عنوان مربی سطح یک رشته‌های ورزشی والیبال، شنا، هندبال، ایروبیک، آمادگی جسمانی و بدنسازی به بانوان هم‌محله‌ای در رده‌های مختلف سنی خدمت می‌کند. موضوعی که باعث شد تا با این خانواده ورزشکار بیشتر آشنا شویم، اقدامات و کارهای خیرخواهانه‌ای است که این زوج هم‌محله‌ای در زندگی مشترک پیش گرفته‌اند و آن راه‌اندازی کلاس‌های آموزشی و استعدادیابی رایگان برای رشد و شکوفایی استعداد نوجوانان هم‌محله‌ای است. این زوج ورزشکار با یکدیگر هم پیمان شده‌اند تا زمینه رشد و پیشرفت بچه‌های بااستعدادی که توان مالی و اقتصادی مساعدی ندارند را فراهم کنند.
«مهدی کمیجانی» فوتبال را از دوران کودکی در زمین‌های خاکی محل تولدش شروع کرده و به مرور زمان با تشویق خانواده و همت خود توانسته در این رشته ورزشی موفق شود. او روزهایی را به خاطر دارد که در محله زندگی‌اش هیچ ورزشگاه و باشگاهی وجود نداشت و تنها دلخوشی کودکان و بچه‌های همسن او برپایی مسابقه فوتبال در زمین‌های خاکی و ناهموار بود. دروازه‌شان چند تکه سنگ و آجر بود و حتی بعضی از بچه‌ها با دمپایی پلاستیکی بازی می‌کردند و آخر سر با پای خونین و زخمی راهی خانه‌هایشان می‌شدند.
- صدیقه محمدی
دارای مدرک مربیگری سطح یک بین‌المللی والیبال، دارای مدرک کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی، مسئول انجمن والیبال حوزه جنوب غرب تهران، مدیر ورزشگاه بانوان قائم(عج)، مدیر ورزش‌های صبحگاهی منطقه18، کارشناس ورزش نواحی2، 3 و 4 در طول سالیان متمادی و مسئول کنونی ورزش کارکنان شهرداری منطقه18
- مهدی کمیجانی
مدیر اماکن ورزشی شهرداری تهران از جمله قائم(عج)، فارابی، امام علی(ع)، شقایق، شهید چمران، شهیدان اسماعیلی، ورزشگاه امام رضا(ع) و مجموعه ورزشی شهید مختار سلیمانی، کارشناس ورزش نواحی 4 و7 شهرداری منطقه18، دارای مدرک بین‌المللی مربیگری فوتبال از برزیل، دارنده مدرک مربیگری درجهB از سازمان بین‌المللی، دارنده مجوز راه‌اندازی مدرسه فوتبال از ایتالیا، سرمربی کنونی تیم فوتبال جوانان سایپا و سازمان ورزش شهرداری تهران
- امکانات ورزشی بهتر شده است
این خانواده ورزشکار در دوران کودکی و نوجوانی طعم محرومیت و کمبود امکانات ورزشی را چشیده‌اند و می‌دانند بچه‌های جنوب شهر خیلی بااستعدادند و برای پیشرفت نیاز به کمی حمایت و دلسوزی دارند. برای همین است که سال‌هاست کلاس رایگان آموزش فوتبال و والیبال را در منطقه18 و محله‌های حاشیه‌ای این منطقه راه‌اندازی کرده‌اند تا هیچ بچه‌ای به بهانه نداشتن پول و عدم توانایی پرداخت شهریه توسط خانواده‌اش، از رشته ورزشی مورد علاقه‌اش عقب نماند و بتواند از این فرصت برای شکوفایی استعداد و توانمندی خود استفاده کند. البته فعالیت این زوج ورزشکار با حفظ شأن و کرامت بچه‌ها و خانواده‌هایشان انجام می‌شود و پایبندی به معیارهای اخلاقی و انسانی را لازمه قبولی این قبیل کارها نزد پروردگار و نیت قلبی خود می‌دانند. وقتی آنها برای بچه‌ها کلاس ورزشی راه‌اندازی می‌کنند، از آنها نمی‌پرسند که وضعیت مالی خانواده‌شان چگونه است و شغل پدرشان چیست؟ اینجا فقط علاقه به ورزش و شکوفایی استعداد ملاک قرار می‌گیرد.
- درد کشیده، درد را بهتر می‌فهمد
کمیجانی می‌گوید: «اگر در دوران کودکی و نوجوانی، وقتی به دست می‌آوردیم، آن را بیشتر صرف بازی و مسابقه فوتبال در زمین‌های خاکی شادآباد می‌کردیم. چاره‌ای نبود، باید با این وضعیت کنار می‌آمدیم. ضمن اینکه آن موقع درآمد خانواده‌ها طوری نبود که بچه‌ها توقع داشته باشند آنها را در باشگاه‌های ورزشی ثبت‌نام کنند. راستش خیلی از بچه‌هایی که آن زمان با آنها همبازی بودم، حتی نمی‌توانستند یک جفت کفش کتانی بخرند تا هنگام بازی صدمه نبینند.»
او و همسرش 15سال سابقه فعالیت ورزشی دارند که البته بیشتر این سال‌ها را صرف خدمت به شهروندان و آموزش و استعدادیابی کودکان و نوجوانان منطقه18 کرده‌اند. کمیجانی در پاسخ به این سؤال که چرا تصمیم گرفته برای بچه‌های این منطقه کلاس ورزش رایگان برپا کند، با لبخندی بر لب و نگاه به فرزندش می‌گوید: «درد کشیده، درد دیگران را بهتر می‌فهمد. ما در دوران کودکی با حداقل امکانات کنار می‌آمدیم و با کمبودها و محرومیت‌هایی که داشتیم، تلاش می‌کردیم به هدفی که داریم برسیم. آن موقع آرزوی هر بچه‌ای بازی در زمین چمن یا سالن ورزشی بود و خدا را شکر که بچه‌های امروزی امکانات بیشتری دارند. اما چاره‌ای نبود، مقتضیات زمانه این چنین بود که آن دوران بچه‌ها در محرومیت‌ها و کمبودها عمرشان را سپری کنند.»
- ورزش را به خانه اهالی می‌بریم
شیوع کرونا شرایط‌کاری این زوج ورزشکار را تا اندازه‌ای تغییر داده و تا زمانی که مجموعه‌های ورزشی و باشگاه‌ها به‌طور رسمی بازگشایی نشده‌اند، آنها با شاگردان و افرادی که تشنه آموزش هستند، به‌صورت آنلاین و از طریق شبکه‌های اجتماعی در ارتباط هستند و آنها را راهنمایی می‌کنند و مشاوره می‌دهند.
«صدیقه محمدی» هم مثل همسرش شوق زیادی برای کمک به کودکان و نوجوانان هم‌محله‌ای دارد تا آنها فرصت مناسبی برای پیشرفت پیدا کنند و حتی در شرایط کرونایی، این موضوع را دنبال می‌کند. او در این زمینه می‌گوید: «من وهمسرم در این ایام مدام با شاگردانمان در تماس هستیم. حالا که همه ما مجبوریم بیشتر وقتمان را در محیط خانه سپری و فاصله اجتماعی را رعایت کنیم، نباید از ورزش‌های خانگی غافل باشیم. برای همین تلاش می‌کنیم با راه‌اندازی کلاس‌های آموزشی مجازی، اهالی را به ورزش در خانه ترغیب کنیم. امیدواریم این بحران هرچه زودتر به پایان برسد تا دوباره بتوانیم دورهم جمع شویم و ورزش کنیم.»
یکی از دغدغه‌هایی که محمدی دارد، تغذیه نامناسب برخی از کودکان و نوجوانان هم‌محله‌ای است. این بانوی ورزشکار عنوان می‌کند که نیمی از بچه‌هایی که در رشته‌های مختلف ورزشی فعالیت می‌کنند، دچار سوءتغذیه هستند و برنامه غذایی مناسبی ندارند و این موضوع باعث شده تا با تهیه لقمه‌های غذایی ساده و توزیع بین آنها، تا اندازه‌ای این مشکل را کاهش دهد.
- تربیت سالانه 350 تا 400شاگرد
اگر نونهالان علاقه‌مند منطقه بخواهند از کلاس‌های رایگان فوتبال و والیبال استفاده کنند، باید عنوان کرد که هیچ محدودیتی در این زمینه وجود ندارد، اما این زوج ورزشکار با در نظرگرفتن شرایط سنی این بچه‌ها به والدین توصیه می‌کنند در زمان برپایی کلاس‌ها با فرزندانشان همراه باشند و به تشویق فرزندان خود بپردازند. این زوج فعال در طول هفته به‌عنوان کارشناس حوزه تربیت‌بدنی فعالیت و در کنار آن چند کلاس ورزشی را نیز اداره می‌کنند.
آنها در طول سال بیش از 350 تا 400کودک و نوجوان و جوان را تحت آموزش قرار می‌دهند و امیدوارند با حمایت مسئولان بتوانند تعداد شاگردان و کلاس‌های آموزشی خود را افزایش دهند. حاصل زندگی این زوج ورزشکار فرزندی به نام «امیر رضا» است که در پایه سوم ابتدایی درس می‌خواند و با توجه به استعداد ذاتی توانسته به عضویت تیم فوتبال نوباوگان سایپا درآید و در این تیم پایه بازی کند. او از اینکه پدر و مادری ورزشکار دارد، احساس خوشبختی می‌کند و می‌گوید: «گاهی وقت‌ها که دوستان همکلاسی‌ام با من درددل می‌کنند و می‌فهمم که به رشته فوتبال علاقه دارند، اما برای ثبت‌نام پول ندارند، به پدرم می‌گویم و او دوستانم را رایگان در باشگاه‌ها ثبت‌نام می‌کند و حتی برایشان کفش ورزشی می‌خرد.»