همشهری آنلاین_ پوریا شیرینگو: با بخشی از تمرین که مربوط به معلم و مربی است شروع می‌کنیم. معلم در تمرین حتماً باید حجم تمرین و شرایط هنرجو را در نظر بگیرد؛ چراکه هنرجوها با یکدیگر متفاوتند و با توجه به توانایی‌هایشان نمی‌توان برای همه به‌طور یکسان تمرین ارائه داد. پس مربی باید با توجه به سطح یادگیری و سطح شرایط هنرجو درس دهد و از او تمرین بخواهد. علاوه بر آن، مربی باید کاملاً هنرجو را توجیه کند که اصلاً چرا تمرین می‌کند و این تمرینات چه سودی می‌تواند داشته باشد.
وظیفه خانواده این است که شرایط بسیار آرامی را در خانه برای هنرجو فراهم کنند تا بتواند زمان تمرین در آرامش باشد و با تمرکز تمرین کند. خیلی از مواقع هنرجو برای تمرین وقت می‌گذارد، اما تمرین‌ها با آرامش و تمرکز همراه نیست و به همین دلیل نتیجه خوبی حاصل نمی‌شود. پس خانواده با فراهم کردن بهترین شرایط می‌تواند بر تمرین و یادگیری بهتر هنرجو تأثیرگذار باشد.
موضوع دیگری که خانواده باید مدنظر قرار دهد، استفاده از وسایل کمک آموزشی است. این وسایل سبب می‌شوند هنرجو دیرتر خسته شود و در نتیجه در یادگیری تأثیر دارد و به آن کمک می‌کند. مهم‌ترین نقش را در فرایند تمرین خود هنرجو ایفا می‌کند. هنرجو می‌تواند خیلی راحت با توجه به سطح یادگیری‌اش تصمیم بگیرد چقدر نیاز به تمرین دارد و با برنامه‌ریزی درست بهترین زمان و وقت روز را به تمرین اختصاص دهد. این تمرینات مختص موسیقی نیست و هنرجو باید بتواند تمام کارهای روزمره‌اش را اولویت‌بندی کند و زمانی را به تمرین هر آنچه قصد یادگیری آن را دارد، اختصاص دهد.
مدت زمان تمرین هم مهم است. بهترین زمان برای یادگیری حدود یک ساعت است، چون 20 دقیقه طول می‌کشد تا ذهن برای شروع تمرین آماده شود. تمرین‌های کوتاه و بریده‌بریده اصلاً تمرین‌های مناسبی نیستند و بهتر است زمان تمرین حدود یک ساعت یا بیشتر باشد. البته باز هم تأکید می‌کنم با توجه به شرایط هنرجویان این زمان می‌تواند متفاوت باشد.
تمرین پرفشار و یک‌روزه نتیجه خوبی برای هنرجو به دنبال ندارد و باید تمرین در طول هفته و به‌صورت مستمر صورت بگیرد. باور دارم تمرین کردن مانند غذا خوردن است. نمی‌توان یک روز زیاد غذا خورد و روز بعد اصلاً غذا نخورد. بنابراین تمرین هم باید مستمر و روزانه و هم با آرامش و تمرکز انجام شود.
* مؤسس و رهبر ارکستر کوبه‌ای کودک «سفید کوب»