حقیقت این است که ماسکی از ماده قابل‌نفوذی ساخته شده که هوا را از خود عبور می‌دهد و به درستی به صورت زده شده است، مانعی برای تنفس نیست.
جراحانی که در حین اعمال جراحی ساعت‌ها ماسک به صورت می‌زنند یا کارکنان بهداشتی که در تمام طول نوبت کاری‌شان ماسک می‌زنند، دچار کمبود اکسیژن خون نمی‌شوند.
یک ادعای دیگر در این مورد این است که ماسک به صورت زدن می‌تواند باعث بالا رفتن دی‌اکسید کربن خون و مسمومیت با آن (هیپرکاپنی) شود. همچنین ادعا می‌شود ماسک زدن باعث تنفس دوباره دی‌اکسید کربن خارج شده با بازدم می‌شود.
حقیقت این است که این ادعا هم پایه‌ای ندارد، ماسک زدن باعث مسمومیت با دی‌اکسید کربن نمی‌شود، مگر این ماسک غیرقابل‌نفوذی را که کاملا روی پوست چسبیده باشد، به صورت زده باشند.
مولکول دی‌اکسیدکربن بسیار ریز است - بسیار کوچکتر از قطرک‌های تنفسی حاوی ویروس که ماسک برای جلوگیری از عبور آن طراحی شده است- و بوسیله موادی که هوا را از خود عبور می‌دهند، به دام نمی‌افتد، به خصوص اگر برای مدت‌های نسبتا کوتاه ماسک زده باشید.
هنگامی که بازدم انجام می‌دهید، دی‌اکسید کربن به راحتی از میان ماسک‌های معمول و از کناره‌های آنها می‌گذرد و احتمال ندارد که پشت ماسک آنقدر جمع شود که مشکل بهداشتی به وجود آورد.
در این مورد هم جراحان که برای مدت‌های درازی ممکن است ماسک به صورت بزنند، هیچ مشکلی پیدا نمی‌کنند.
این عدم تاثیر بر میزان اکسیژن یا دی‌اکسید کربن خون در مورد همه ماسک‌های معمول از جمله ماسک‌های جراحی یا پزشکی، ماسک‌های پارچه‌ای و ماسک‌های N95 صادق است.
البته به یاد داشته باشید که نباید به صورت کودکان زیر ۲ سال هیچ ماسکی زد، چرا که راه‌های هوایی آنها هنوز باریک است و ممکن است توانایی نفس کشیدن با با ماسک را نداشته باشند، از طرف کودکان کم‌سن بدون کمک نمی‌توانند ماسک را از صورتشان بردارند و ممکن است در معرض خفگی قرار گیرند.